س: لطفاً غيبت را با توجه به مسائل ذيل بيان فرماييد:
1- اگر بين دو نفر مسأله معلومى درباره نفر سوم در حال گفتگو باشد.
2- اگر گفتگو در مورد محسنات يک نفر باشد.
3- اگر والدين براى تربيت صحيح فرزندان خود رفتار يكى از آشنايان را نقد مىكنند.
ج) بطور كلى اگر پُشت سر مؤمن، مطلبى گفته شود كه حقيقت دارد لكن اگر او مطلع شود ناراحت مىشود و اين مطلب به قصد تنقيص(1) گفته مىشود يا نزد عرف تنقيص به حساب مىآيد، غيبت است و جايز نيست و صِرف تربيت فرزند مجوّز غيبت نيست ولى گفتگو درباره خوبيهاى يک فرد حكم غيبت را ندارد، همچنين در مورد مشاوره نيز اطلاع دادن مانعى ندارد.
(1) عيب جويى
س: اگر كسى يا كسانى كه در حق من بدى كردهاند و من از شدت ناراحتى و افسردگى در پشت سرشان با مادرم يا دوستم در ميان بگذارم حكم غيبت دارد يا نه مىتوانم از خودم دفاع كنم و به كسى ديگر بگويم؟
ج) اگر درد دل و شكايت نزد كسى باشد كه مىتواند مشكل شما را حل كند، اشكال ندارد.
س1: آيا غيبت شخص متجاهر به فسق جايز است؟
س2: ملاک تجاهر به فسق چيست؟
ج1) نسبت به صفتى كه تجاهر كرده، جايز است.
ج2) عرفى است.
س: اگر ما از وجود صفت عصبانيت در شخص آشنايى صحبت كنيم و بدانيم كه به احتمال زياد فرد مزبور ناراحت نمىشود آيا مرتكب غيبت شدهايم؟
ج) نسبت به صفات ظاهره كه همه از آن آگاهی دارند اگر قصد هتك و تحقير نداشته باشد، اشكال ندارد.
انتهای پیام/