نژادپرستی نهادینه شده در به اصطلاح مهد دموکراسی!

به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، در سال ۲۰۲۰ در بحبوحه همه‌گیری کرونا، در پی ماجرای قتل دو سیاه‌پوست به نام‌های جورج فلوید و برونا تیلور، اعتراضات گسترده‌ای در آمریکا شکل گرفت که جرقه ناآرامی‌های بی‌سابقه‌ای در آمریکا بود.

در آستانه دادگاه محاکمه درک شووین، پلیسی که با فشردن زانوی خود بر گلوی جورج فلوید باعث خفگی او شد، خوب است بر پیشینه نژادپرستی در این کشور نگاهی داشته باشیم.

سیاه پوستان علاوه بر تحمل قرن‌ها بردگی، استثمار و نابرابری مدتهاست که در آمریکا مورد خشونت فیزیکی از سوی پلیس قرار می‌گیرند.

نژادپرستی در آمریکا امری دیرینه است و این امر با مهاجرت اروپاییان به این کشور و کشتار بومیان آمریکا آغاز شده است. اما این نژادپرستی از کشتار سرخپوستان فراتر رفت و در بین سال‌های ۱۵۲۵ و ۱۸۶۶ حدود ۱۲.۵ میلیون سیاه پوست به وسیله تجار بَرده از آفریقا ربوده و به آمریکا آورده شدند. اگرچه بعد از اتمام جنگ داخلی آمریکا بسیاری از برده‌ها آزاد شدند و برده داری منسوخ شد اما هنوز نژادپرستی ادامه دارد و سیاه‌پوستان هنوز هم از بسیاری از حقوق خود محروم هستند.

مثلا در سیستم کیفری آمریکا، اگر یک سیاه پوست و سفیدپوست هر یک مرتکب جرمی مشابه شوند، فرد سیاه پوست بیشتر احتمال دستگیری دارد. این افراد بعد از دستگیری هم بیشتر از سفیدپوستان محکوم می‌شوند.

سیاه پوستان با اینکه ۱۴ درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند، اما ۴۰ درصد جمعیت زندانیان این کشور را شامل می‌شوند. همچنین آنها بیشتر از سفیدپوستان در تیراندازی‌های پلیس کشته می‌شوند. بیشتر کشته‌شدگان در تصادفات هم مختص به عابران سیاه پوست هستند زیرا به نظر می‌رسد رانندگان برای آن‌ها ارزشی قائل نیستند.

طبق آمار، سیاه پوستان بیکارِ دارای مدرک دانشگاهی ۲ برابر بیشتر از سایر فارغ التحصیلان بیکار هستند و حتی اگر رزومه یکسانی داشته باشند باز هم نسبت به یک سفیدپوست شانس کمتری برای استخدام دارند. البته این تبعیض‌ها به سیاه پوستان محدود نمی‌شود و مسلمانان هم از این موضوع رنج می‌برند.

اختلافات نژادی، اقتصادی و آموزشی به شدت در آمریکا نهادینه شده و با فرهنگ و جامعه‌شان گره خورده است. حتی اگر رئیس جمهور آمریکا هم سیاه پوست باشد فرقی چندانی نخواهد داشت.

این تبعیض‌ها در زمان ترامپ به اوج خود رسیده بود و نژادپرستان سفیدپوست جسورتر از همیشه شده بودند. ترامپ در یکی از سخنرانی‌های خود در زمان ریاست جمهوری‌اش در جلسه‌ای با حضور نمایندگان جمهوری‏خواه و دموکرات کنگره گفته بود: «چرا مهاجرانی را از کشور‌هایی که چاه توالت هستند، به اینجا راه می‌دهیم؟» که البته این سخنان از سوی بعضی از سیاسیون آمریکا هم مورد حمایت قرار گرفته بود!

از مخوف‌ترین گروه‌های نژادپرست در آمریکا می‌توان به گروه «کو کلاکس کلن» اشاره کرد. این گروه در سال ۱۸۶۵ توسط جمعی از نژادپرستان متعصب و با هدف نابودی و ارعاب سیاه‌پوستان تأسیس شد. این گروه به‌ سرعت گسترش یافت و مردمی که از برده‌داری محروم شده بودند به این گروه پیوستند و به کشتار سیاه پوستان پرداختند. از جمله قربانیان این گروه تروریستی می توان به مالکوم ایکس، رهبرمسلمانان آمریکا و مارتین لوترکینگ، رهبر مسیحیان سیاه پوست اشاره کرد.

اگر چه در اعلامیه استقلال آمریکا ادعا شده است که «همه انسان‌ها با هم برابر هستند و آفریدگارشان حقوق سلب‌ناشدنی معینی به آن‌ها اعطا کرده ‌است که حق زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی از جمله آن‌هاست» اما دولت‌های آمریکایی همواره در طول تاریخ سیاست‌هایشان را بر مبنای نژادپرستی پایه ریزی کرده و اغلب با خشونت گروه‌های خاصی را کنار گذاشته‌اند.

قتل‌های اخیر مانند قتل جورج فلوید در مینه سوتا، آمریکا را با این واقعیت روبه‌رو کرده است که با وجود دستاورد‌های بزرگی که در طول ۵۰ سال گذشته بدست آورده، اما همچنان کشوری است که در نابرابری و اختلاف نژادی غرق شده است.

نژادپرستی سیستماتیک در دادگاه‌ها، ادارات پلیس و... ریشه دوانده و یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که اکثر مسئولین این کشور سفیدپوستان نژادپرست هستند.

طبق نظرسنجی‌ها تقریباً نیمی از سیاه‌پوستان آمریکایی اطمینان و اعتمادی به رفتار عادلانه دادگاه و افسران پلیس در برابر غیرسفیدپوستان ندارند و در واقع به طور کل از آن قطع امید کرده‌اند.

سازمان پلیس آمریکا از زمان تاسیس در دوران برده‌داری رویکردی نژادپرستانه داشته ‌است. اولین اداره پلیس شهری در این کشور در کارولینای جنوبی به عنوان مکانی برای نظارت و کنترل برده‌های سیاه پوست بود.

آمریکایی‌های آفریقایی تبار اعتراضات خود به این بی‌عدالتی‌ها را پس از پایان جنگ داخلی در دهه ۱۸۷۰ شروع کردند و در طول قرن بیستم اعتراضات قابل توجهی در شیکاگو (۱۹۱۹)، نیویورک (۱۹۳۵)، دیترویت (۱۹۴۳) و لس آنجلس (۱۹۴۳، ۱۹۶۵، ۱۹۹۲) رخ داد و این اواخر با قتل جورج فلوید به اوج خود رسید.

حادثه قتل جورج فلوید و فیلم‌هایی که از لحظه قتل او پخش شد، زخم‌های عمیق ناشی از تبعیض نژادی در آمریکا را دوباره باز کرد و جنبش «جان سیاه پوستان ارزشمند است» که در سال ۲۰۱۳ در پی قتل «ترایون مارتین»، نوجوان ۱۷ ساله تشکیل شده بود دوباره جان گرفت.

این اعتراضات ناشی از سال‌ها ناامیدی از نابرابری و تبعیض در جامعه آمریکا بود.

در این اعتراضات که به صورت همگانی و در سطح بین المللی برگزار شد، دولت و پلیس و سازمان‌های قضایی متهمان اصلی بودند. در طول این راهپیمایی‌های بین‌المللی بعضی از بنا‌های تاریخی و مجسمه شخصیت‌های مرتبط با برده‌داری در آمریکا و سایر کشورها سرنگون یا تخریب شدند.

در آمریکا به ندرت پیش می‌آید پلیسی متهم شود؛ بنابراین درک شووین متهم ردیف دوم شناخته شده است. یعنی به طور مستقیم در قتل نقشی نداشته و حداکثر مجازاتی که توقع می‌رود برای او در نظر گرفته شود ۴۰ سال زندان است.

خانواده فلوید در زمان دادگاه همراه با فعالان اجتماعی جمع خواهند شد و این نگرانی وجود دارد که اعضای گروه نژادپرست «پسران مغرور» که در ۶ ژانویه به کنگره حمله کردند نیز حضور یابند.

در داخل دادگاه نیز انتظار می‌رود روند محاکمه آهسته و مشورتی انجام شود، زیرا پرسشگران از اعضای هیئت منصفه برای رسیدن به حقیقت باید با دقت تحقیق کنند. انتخاب هیئت منصفه یکی از دشوارترین و سرنوشت سازترین مراحل در هر دادرسی کیفری است.

سوزان گائرتنر، دادستان عالی پیشین سینت پال در این باره گفت: «من فکر می‌کنم انتخاب هیئت منصفه بسیار دشوار خواهد بود. موارد کمی در ایالت ما اتفاق افتاده است که آنقدر در جامعه تأثیرگذار باشد.»

جورج فلوید، شهروند سیاه‌پوست ساکن مینه سوتا بود که در ۲۵ ماه مه قربانی قساوت افسر سفیدپوست آمریکایی شد. شووین با قرار دادن زانوی خود بر گردن فلوید به مدت ۹ دقیقه او را به طرزی دلخراش به قتل رساند. با این حال این افسر سفید پوست به قتل از نوع درجه دو متهم شد. جنایت پلیس مینه سوتا موجی از اعتراضات ضد نژادپرستی را در سراسر آمریکا به راه انداخت. آتش اعتراضات ضد نژادپرستی آمریکا تا کشور‌های اروپایی نیز شعله کشید.

انتهای پیام/