چهار شنبه سوری بهانه ای پرسرو صدا برای مهرورزی

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان؛ نوروز زیبا گنجینه ای از آیینهای نوعدوستیت که همچون تارو پودی بر پیکر فرهنگ ایرانی طنیده شده است.  
یکی از آیینهای نوروزی که آمیزه ای از چند رسم متفاوت است ” مراسم چهارشنبه سوری ” است  این آیین در منطقهً زنجان بدین شرح است: نخستین چهارشنبه از ماه اسفند را موله گویند که به شستن و تمیز کردن فرش های خانه اختصاص دارد.
دومین چهارشنبه را سوله گویند، در این روز به خرید وسیله ها و نیازمند یهای عید می روند.
سومین چهارشنبه را گوله گویند و به خیس کردن و کاشتن گندم و عدس و غیره برای سبزه های نوروزی اختصاص دارد.
چهارمین و آخرین چهارشنبه سال ( چهارشنبه سوری ) را کوله گویند؛ ( کوله در ترکی به معنی کهنه و فرسوده است).
شب آخرین چهارشنبه سال (یعنی نزدیک غروب آفتاب روز سه شنبه)، بیرون از خانه، جلو در، در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند وبیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند.
صاحبخانه ها که منتظر آویختن چنین شال هایی هستند، به محض مشاهده طناب رنگین، آنچه قبلاً آماده کرده اند، در گوشه شال می ریزند و گره ای بر آن زده، با یک تکان ملایم، صاحب شال را آگاه می سازند که هدیه سوری آماده است.
آنگاه شال انداز شال را بالا می کشد آنچه در شال است هم هدیه چهارشنبه سوری است و هم فال.
اگر هدیه نان باشد آن نشانه نعمت است، شیرینی نشانه شیرین کامی و شادمانی، انار نشانه کسرت اولاد در آینده و گردو نشان طول عمر، بادام و فندق نشانه استقامت و بردباری در برابر دشواری ها، کشمش نشانه پرآبی و پربارانی سال نو و اگر سکه نقره باشد نشانه سپیدبختی است
مراسم قاشق زنی از دیگر رسومی است که در شب چهارشنبه آخر سال در زنجان برگزار می‌شد ودر این مراسم، شخص حاجتمند، یک قاشق که نمادی از ابزار کندن مثل بیل و کلنگ بود و همچنین یک کاسه که نمادی از برکت زندگی در سال آینده او بود، به دست می گرفت و به در خانه فامیل و آشنايان رفته و قاشق را به کاسه می زد.
بزرگ آن خانه، به محض شنیدن این صدا، هر آنچه که در آن لحظه در دست داشت، به همراه هدایایی در کاسه او می ریخت و شخص حاجتمند از روی انباشتگی کاسه، وضعیت سال آینده خود را حدس می زد.
مادران زنجانی  هم در شب چهارشنبه سوری با پخت آشهای مختلف محلی همچون ست آشی (شیر برنج) و ترش آشی و طبخ شیش انداز، سفره های شب چهارشنبه خود را رنگین می کنند.