شب یلدا یا شب چله آخرین روز آذرماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است.ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلند تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می کردند.
شب یلدا فقط با هندوانه خوردن و تخمه شکستن نیست که جذاب و دوست داشتنی است بلکه از سنت های دیرینه این شب ، حافظ خوانی و شاهنامه خوانی است که از قدیم الا یام در بین خانواده های ایرانی رواج داشته است.
شب یلدا، درازترین شب سال و یکی از بزرگترین جشن های ایرانیان است. ایرانیان همواره شیفته شادی و جشن بوده اند و این جشن ها را با روشنایی و نور می آراستند.
شب یلدا به عنوان اولین شب زمستان در اردبیل به مانند سرزمین نور و خورشید ایران روایت همنشینی مردمانی از جنس مهر و مهربانی است که در کنار هم بودن را غنیمت می‌شمارند.
یلدا، شب تولد مسیح یا انقلاب زمستانی، نام آخرین روز از پاییز را هر چه که بگذارید وجه اشتراک تمام‌شان مراسمی است که مردم برای زنده نگه‌داشتن طولانی‌ترین شب سال برگزار می‌کنند.
یلدا شب ی به یاد ماندنی است چرا که خانواده ها به دور یکدیگر جمع شده و از میوه ها و آجیل های تازه می خورند و مهم‌تر از آن بازی های مختلفی را به دور از تمام تکنولوژی ها انجام می دهند.
محققان انگلیسی نشان می دهند افرادی که در شب نمی خوابند و به فعالیت می پردازند باهوش تر از کسانی هستند که در روز فعالیت می کنند و شب ها استراحت می کنند.
در آستانه فرا رسیدن شب یلدا، آخرین شب پائیزی و تقارن آن با ماه صفر شب شعر یلدایی عاشورایی با حضور اساتید شعر و ادب و جمعی از علاقمندان در سالن آمفی تاتر شهرداری منطقه 16 برگزار شد.
با پایان یافتن برداشت هندوانه در نواحی جنوبی فارس ، بیش از 40 هزار تن هندوانه شب یلدا از این استان راهی بازار شد تا سهم عمده نیاز بازار به هندوانه شب یلدا رفع شود.
شب یلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذرآخرین روز پاییز تا طلوع آفتاب در اول ماه دی نخستین روز زمستان اطلاق می‌شود.
شب یلدا یا همان شب چله درازترین شب سال , آخرین روز فصل پاییز و اولین شب فصل زمستان است . ایرانیان از دیرباز بر این باور بوده اند که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلند تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می کردند.