خورشيد چون از ميان آسمان نظاره گر لحظه اي بود كه حقيقت را بر نيزه‌ها به سوي واقعيت در آنسوي تاريخ مي‌بردند، حاملان سر به سوي قنسّرين در راهند كه راهبي از دور نوري را در صندوقي محبوس مي‌نگرد، او رأس مسيحي(ع) را در صندوق مي‌ديد كه در ميان سربازان ظلمت به سوي دمشق در راه بود.