اگر عاشورا زمانه خون و ايثار بود اربعين زمانه تبليغ و پیام است در عاشورا حسين عليه السلام با تاریخ سخن گفت و در اربعين تاريخ پاي درس حسين عليه السلام نشست.
نام حرمله آمد و در دل ، گره ای افتاد و سوالی تداعی شد که : مگر او با ستاره ی کوچک حرم چه کرده بود که وقتی سخن از انتقامش نزد علی (ع) دیگر حسین (ع) برده شد ، با چشمانی بارانی بر خاک افتاد و سجده ی شکر به جا آورد ؟!
لشکر سکوت کرده بود و همه چشم به لبهای خشک حسین(ع) دوخته بودند.حسین(ع) آرام دست خویش را از عبای خود بیرون کشیدو فرشتگان از دیدن این صحنه بر سر زدند و خورشید روی بر گرداند.عمرسعد با تمام خباثت خویش محو تماشای این صحنه شده بود.