در باب جولان دهی فرقه بهائیت در دوره سلطنت پهلوی‌ها به ویژه پهلوی دوم، فراوان سخن رفته است، اما در مقال پی آمده، موضوع در باره گروهی است که برای مبارزه با این فرقه به میدان آمد.
در گزارش امروز به سراغ کسانی رفتیم که به دست ساواک شکنجه شدند. شاید این دو صفحه بتواند در شناخت بیشتر کسانی که الان ادعای آزادی بیان و سردادن شعار‌های زن، زندگی آزادی دارند کمک کند تا نتوانند چهره رحمانی از خودشان نشان بدهند.
در خاطرات زندانیان دوران پهلوی و اسناد موجود آمده است که بیش از ۹۰ نوع شکنجه در کمیته مشترک روی یک زندانی انجام می‌شد تا به اصطلاح خودشان اقرار گرفته شود.
براندازان پرویز ثابتی رئیس ساواک تهران را تطهیر می‌کنند، گویا شکنجه‌گر بودن او نه تنها برایشان اهمیتی ندارد بلکه از آن دفاع می‌کنند و به نظر می‌رسد چشم بستن بر ویژگی آنها تبدیل شده است.
در این گزارش قرار است یکی از آن دست وقایعی را توصیف کند که باورش سخت است؛ وقایعی که وقتی افراد مبتلا به آن ایام روایتش می‌کنند، چشم‌ها و دهان‌ها از تعجب باز می‌ماند.
هنوز شکنجه‌گاه‌های ساواک ، فریادهای اسیرانش را از یاد نبرده و هنوز به نیم‌قرن نرسیده که مته و داغ و درفش و گلوله و طناب دار، جوانان و دانشجویان و نویسندگان ایران به کام مرگ فرستاده است.