آد‌مهای امروزی به سرعت پیش می‌روند و حتی لحظه‌ای باز نمی‌ایستند، چرا که شهر‌ها جایی برای ایستادن ندارند و انسانها درگیر روزمرگی اند و کسی به جهان پیرامون خویش توجهی نمی‌کند؛ در این میان تنها عکس است که می‌تواند لحظه‌ای از هزاران ثانیه و زمان در حال گذر را متوقف کرده و تکه‌ای از آدمی را نشان دهد که هیچ‌گاه به آن فکر و تعمق نکرده است. سایه روشن، نگاهیست ساده به زندگی روزمره و محیط پیرامونی ما در بطن تهرانی اشباع شده از دود و دیوار و آدم که با سختی‌هایش رو به جلو می‌رود و با هر ثانیه نمایی از سادگی تمامی روز‌ها و لحظهها را برای فردا مشق می‌کند، شاید عجیب باشد، اما زندگی به همین سادگی و با تمام سایه ـ روشن‌هایش همچنان پیش می‌رود و سریع میگذرد. این فضا با دنیایی از تصاویر ثبت شده همراه است، تصاویری که چشمها آن را نمیبینند، تصاویری که از واقعیت دور نیستند و در مجاورت ما هستند.
