«طریق العلماء» یا «طریق الفرات» نام مسیر قدیمی زائران پیاده کوفه به کربلاست که از کنار رود فرات و نخلستان می‌گذرد. در گذشته با توجه به محدودیت‌های ظالمانه رژیم بعث صدام و ممنوعیت پیاده روی اربعین و زیارت حرم اباعبدالله الحسین(ع)، این مسیر تنها راه امن، جهت وصول به کربلا به حساب می‌آمد که علما و طلاب حوزه علمیه نجف اشرف و برخی مردم از بین باغ‌ها و کنار شط فرات به سمت کربلا حرکت می‌کردند و به همین جهت به طریق العلماء شهرت یافت. علت انتخاب هم پوشش نخلستانی مسیر و امکان پنهان شدن در شرایط تعقیب و گریز بود. در دوره‌هایی از حکومت بعث، به دستور صدام، در بخش‌هایی از این مسیر تک تیرانداز‌هایی مستقر شده بودند و این مسیر را مزین به خون برخی از عاشقان امام حسین علیه السلام کردند. اهالی این منطقه از عشیره حواتم (حاتم طایی) می‌باشند که از سال‌های دور نسبت به پذیرایی زائرین حضرت و حفظ جان‌ها خدمات قابل توجه‌ای داشته اند.
آئین بزرگ پیاده‌روی اربعین، به مثابه رود خروشانی است که قطره‌های آن را زائران عاشق اباعبدالله الحسین(ع) تشکیل می‌دهند؛ قطره‌هایی که در مسیل ذکر و مناجات به دریای بی‌کرانه کربلا می‌پیوندند. چهره زائران مشتاق و بی‌ادعای عاشق حسینی، نمادی از میلیون‌ها زائر است که در همایش بزرگ «الحسین یجمعنا» ما را با اتمسفری بیش از فردیت آشنا می‌کند و برخلاف مفهوم عکس پرتره فردی، آن را به محملی برای وحدت و کثرت فراتر از سرزمین و ملیت بدل می‌کند. رستاخیزی که بشر غرق در مادی‌گرایی را با سور «هل من ناصر ینصرنی» و ندای «ما رأیت الا جمیلا» حضرت زینب کبری(س) به محشر کربلای حسین(ع) می‌خواند. محشری که آرمان‌شهر است و هر انسانی به مثابه قطره‌ای با هر نژادی و هر زبانی، پرچم ملیت خود را تحت لوای حسینی میگذارد، کربلا را به مثابه دریا برای ورود به اقیانوس ظهور به عنوان وطن بر می‌گزیند.
همزمان با ایام اربعین حسینی، موکب سفیر آفتاب در عمود ۹۷۵، هر روز از ۲۰ مهر ۱۳۹۸ برای زوار اربعین مسیر نجف به کربلا به اجرای سرود نمایشی به ۴ زبان (فارسی، عربی، ترکی، انگلیسی) با عنوان «الحسین یجمعنا» هر روز در ۵ نوبت می‌پردازد. حماسه عاشورا، راهپیمایی بزرگ اربعین، مقاومت در برابر ظلم و تشکر از خدام و موکب داران عراقی از جمله مواردی است که در «سرود نمایش الحسین یجمعنا» به آن پرداخته می‌شود.
در آستانه اربعین حسینی (ع)، زائران از کشور‌های مختلف جهان و مرز‌های ایران با پای پیاده راهی کربلا شده‌اند تا اربعین شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران باوفایشان را در جوار بارگاه مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) در کربلای معلی باشند.
بعضی‌ها از سر دلسوزی می‌گفتند: آقا شما بیایید مسیر را با ماشین بروید. اذیت می‌شوید ها. می‌دانید چقدر راه است؟ ۸۰، ۹۰ کیلومتر... وقتی اصرارهایشان زیاد می‌شد، می‌گفتم: مگر پیاده‌روی به چشم نیاز دارد؟ الحمدلله خدا به من دو پای سالم داده و می‌توانم راه بروم.
هر سال در مسیر پیاده روی حماسه اربعین حسینی (ع) آوای معروفی از سوی میزبانان عراقی شنیده می‌شود که «هَلابیکُم یا زوار» ... هرعاشق دلسوخته‌ای در مسیر اربعین در حد توانش عشق خود به حسین (ع) را نمایان می‌کند و مردم عراق با آن شور و عشق و صفای خود، پذیرایی از زائرین امام حسین (ع) را یک افتخار بزرگ دانسته و هر چه از نظر مادی و معنوی در توان دارند، برای پذیرایی و خدمت خالصانه به زوار کربلای معلی در طبق اخلاص می‌گذارند و برای جذب زائرین در هر نقطه‌ای از مسیر عشق بار‌ها صدا می‌زنند: هَلابیکُم یا زوار الحسین (ع) ...
حدودا ۱۴۰۰ "عمود" می‌شود، مسافتی ۸۰ کیلومتری میان دو شهر نجف و کربلا، مسیری که سالانه میلیون‌ها زائر اربعین به عشق زیارت اباعبدالله آن را پیاده طی می‌کنند. پیاده‌روی در این مسیر طولانی نیازمند رعایت نکاتی است تا افراد بتوانند در کمال صحت و سلامت و با کمترین میزان خستگی آن را طی کرده و به مقصد نهایی خود برسند.
در آستانه اربعین زائران حسینی از گوشه و کنار جهان تشیع با رساندن خود به نجف اشرف پس از زیارت حرم و بارگاه مولی الموحدین علی (ع) اذن حضور در پیاده روی به سمت کربلا و حرم اباعبدالله الحسین (ع) را می‌گیرند.