وقتی خطاب چند جملۀ اولت با فردی باشد که می‌دانی زنده است، گرفتار می‌شوی. کم‌کم که پیش می‌روی او را حس می‌کنی. وقتی می‌خوانی که «از پله‌ها افتادی و بی‌هوش شدی.
در دوره نوجوانی زمانی که دبیرستانی بود از طرف موسسه شهید کاظمی به دیدار رهبر رفت. خودم هم خیلی دوست دارم از نزدیک رهبر را ببینم و بگویم من هم بچه‌ام را فدای رهبر و حضرت زینب(س) کردم.