خروج بنیادی از ائتلاف براندازان، بهانه خوبی است برای بازخوانی این روایت که چرا و چگونه چنین فردی به یکی از بازیگران اصلی نمایش اپوزیسیون علیه جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد.
خروج حامد اسماعیلیون از ائتلاف همبستگی منسوب به براندازان مصداق روشنی بر فروپاشی دورهمی دوماهه اپوزیسیون بود؛ کسانی که علیرغم هزینه‌های هنگفت و نمایش‌های متعدد باز هم محکوم به شکست شدند.
کار ائتلاف اپوزیسیون خارج از کشور که از همان ابتدا می‌شد فهمید اعضایش چشم دیدن یکدیگر را هم ندارند، پس از شش ماه، به صورت عملی با کناره‌گیری حامد اسماعیلیون تمام شد.
اپوزیسیون و جریان ضدانقلاب بعد از شکست در آشوب خیابانی با روش‌های مختلفی تلاش دارد خود را احیا کند و معرفی خود به عنوان یک آلترناتیو و اتحاد اضداد از جمله تاکتیک‌هایی است که اخیرا اتخاذ کرده است.
تاریخ انقضای شعارهای حقوق بشری و خونخواهی حامد اسماعیلیون خیلی زود به پایان رسید و او با رسیدن به اهداف سیاسی ثانویه خود که همان مطرح شدن به عنوان چهره اپوزیسیون بود، مسیر خود را جدا کرد.
جریان ضدایرانی به‌رغم روز‌های ابتدایی آشوب‌ها که سعی در پنهان کردن اهداف اصلی خود داشتند، با وقاحت هرچه تمام‌تر در حال نرمالیزه کردن تجزیه ایران هستند.