سی‌وچهار دبیر فرهنگی انجمن اسلامی دانشجویان مستقل با صدور نامه‌ای خطاب به علی جنتی نوشت: آیا قصه‌ها و عصبانی نیستم فیلم‌هایی هستند که به لحاظ فنی و محتوای و ساختار در سطح بالا قرار دارند؟ و قرار است خدمتی به فرهنگ ملت و سینمای ایران بکنند؟
جشنواره 32 مروج ناامیدی است و اتفاقا جشنواره خشونت عنوان مناسبی برای آن است. حدود نیمی از فیلم ها، -حدود 18 فیلم- فیلمهای تلخ و سیاه بودند و فضای ناامنی را از ایران نشان می دهند، خصوصا برای زنان.
فیلم « عصبانی نیستم » ضمن پرداخت نخ‌نما به همۀ ادعاهای تکراری و متزلزل مخالفان انتخابات، با لحنی معترض از خود می‌پرسد چه کسی باید جواب این هشت سال را بدهد و ادعا می‌کند که مشکل اصلی به سال ۸۴ بازمی‌گردد و نه انتخابات سال ۸۸.
با وجود تاکید رئیس محترم جمهور، وزیر ارشاد و معاون سینمایی و بسیاری مسئولین دیگر، جز یکی دو فیلم بقیه فیلم‌ها تلخ، خشن و یا مأیوس‌کننده بوده اند. و در صورتی که این رویه را معکوس کنند سینمای امید، ناامید می شود.