مرتضی پاشایی درگذشت اما همه چیز فقط همین خبر ساده‌ی نیم خطی نبود. مرگ رقت انگیز یک نابغه‌ی شباب و شاداب که می‌توانست سال‌های سال با ماندنش بازهم بیافریند و آفرین بخرد...
جناب اباذری به سبک تمام خورده روشنفکر‌های دیگر وقتی می‌بیند که مردم به چیزی غیر از آنچه برای او مهم است توجه نشان می‌دهند، با عصبانیتی عجیب، تمام جامعه را به جرم هم سلیقه نبودن با خودش به نادانی متهم می‌کند اما واقعاً آقای روشنفکرنما چرا اينقدر عصبانی است؟!
شاید سرطان در کشور ما طی یکی دو سال اخیر بیشتر از هر زمان دیگری جلب توجه کرده باشد که به نظر، مرگ چند نفر از مشاهیر فرهنگی و هنری بر اثر ابتلا به این بیماری دلیل اصلی آن است.
محسن یگانه 15 آذرماه در ادامه تور کنسرت‌های خود در کشور آمریکا در سالن "Nokia theater" شهر لس آنجلس در حالی به روی صحنه رفت که به یاد" مرتضی پاشایی "، قطعه "یکی هست" وی را خواند.
درگذشت جوان هنرمند آن هم به دلیل بیماری سرطان هر انسانی را متاثر می کند و این تاثر ممکن است گاهی واکنش هایی بدنبال داشته باشد اشکال مختلف برخورد با این گونه وقایع گاهی می تواند در جهت حل بعضی از معضلات اجتماعی از جمله مبارزه با سرطان باشد. این واکنش ها قطعا پسندیده و مورد تایید است.
یک شعر، یک آواز، یک خواننده باید خیلی فراتر از انتظار باشد تا ماندگار بماند و ماندگار شود. یک موسیقی، یک نت، یک آواز باید از اعماق دل برآمده باشد که شنونده را وابسته کند و به قول سپهری تعبیر عاشقانه «قشنگ» را برای آن استفاده کنند.