اخروی الحسنی معتقد است غیبت امام زمان (عج) سری از اسرار الهی است که حکمت آن بر بندگان پوشیده است و جز خدا و ائمه معصومین (ع) کسی نسبت به آن اطلاع کافی ندارد.
غیبت کردن یک رفتار ناپسند است؛ چه از جنبه دینی و چه از جنبه فرهنگی و پیامدهای روانشناختی و هیچ جا این موضوع به شکل یک عمل پسندیده شناخته نشده است.
غیبت و تهمت موجب میشوند بخشی از گناهان طرف مقابل بر گناهان انسان اضافه شود. همانطور که اقامه نمازهای واجب موجب میشود بخشی از گناهان انسان از اثر بیفتد.
از آنجا که شیعیان به راحتی نمیتوانستند غیبت کامل امام از جامعه را بپذیرند، دوران غیبت صغرا، دوران تمرین و آمادهسازی شیعیان برای ورود به دوران غیبت کبرا بود.
حجتالاسلام پناهیان با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) درباره کسانی که گوشت آدم میخورند، بر نقش هنرمندان در تصویرسازی برخی از مفاهیم دینی تأکید کرد.
غیبت یعنى در غیاب شخصى کارهاى بد و ناپسند و یا عیوب و نقائص جسمى و اخلاقى او را براى دیگران بازگو کردن و به طور کلى گفتن هر چیزى که غیبت شونده از گفتن آنها ناراحت مى شود.
مدیرحوزه علمیه خواهران استان بوشهر گفت: غیبت امام زمان (عج) نقطه عطفی در تاریخ شیعه است واین مهم در دوران امامت امام حسن عسکری(ع) شیعه را وارد مرحله جدیدی کرد.