هنوز هم از کوچه پس کوچه‌های روستا عطرو بوی نان و شیرینی‌های محلی به مشام می‌رسد.
نان‌های محلی از جمله توتک، لواش و پنجه کش که با دسترنج زنان روستا در تنور‌های گلی پخته می‌شود در واقع بخشی از فرهنگ و آداب و رسوم روستا‌های آساراست که دست به دست می‌چرخد و ماندگار می‌شود.
خدا رحمتش کنه.. ننجان منم نون می‌پخت تنوری هیزمی، در حد لالیگا واقعا... حلیم بادمجون درست می‌کرد که هیچکس نخورده! چرا؟ چون فقط و فقط خونه ننجان اون حلیم بادمجون خوردم و بس
