زنان عشایر با دستان پر توانشان چرخ‌های زندگی را می‌چرخانند و هر روز صبح برای پخت نان گرم آماده می‌شوند.

دستانشان با آب، آرد و آتش دوستی دیرینه‌ای دارد و با همراهی گرما بخش شعله‌های زرد و نارنجی تنور، نان‌های با کیفیت زینت بخش سفره‌های رنگینشان می‌شود.

یکی از بانوان گفت: اگر ۵ نفر باشیم هر دو روز خمیر می‌کنیم، ولی اگر ده نفر باشیم هر روز خمیر می‌کنیم.

او گفت: نان پختن با تنور آتشی بسیار کار سختی است، اما کیفیت آن با نان تنور گازی قابل مقایسه نیست؛ بعد از زدن نان به تنور ابتدا سفید است، اما بعد از کمی که داخل تنور بود بوی پخته شدنش به مشام می‌رسد.

بانوان عشایر مهارت نان پختن را در تنور‌های آتشی سال هاست که آموخته اند و برکت را سر سفره می‌برند.

یکی دیگر از بانوان گفت: این نان‌ها را می‌توان هم تازه و هم خشک شده برای مدت زمان طولانی استفاده کرد.

 نان‌هایی با طعم گیاهان دارویی محلی

علاوه بر چادر‌های عشایر در خانه‌های روستایی اگر صبح زود سری به آن‌ها بزنیم بوی خوش نان تازه به مشام می‌رسد.

نان‌های این منطقه با گیاهان دارویی کشت شده یا خودرو ترکیب می‌شود و طرفداران زیادی دارد.

یکی از مشتریان گفت: دور ریز نان‌ محلی در مقایسه با نان ماشینی خیلی کمتر و همین طور خوردنش راحت‌تر است.

کماچ، نان لواش، تافتون، روغن جوشی و نان زردی از جمله نان‌های سنتی خراسان جنوبی است که صرف آن با کره محلی لذت خوردن را چند برابر می‌کند.