بیست و پنجم محرم به روایتی سالروز شهادت مظلومانه سید الساجدین و بهترین عبادت کنندگان، امام سجاد (ع) است.

امام سجاد(ع) در قیام عاشورای حسینی، در سرزمین کربلا حضور داشتند، اما به علت بیماری نتوانستند در پیکار شرکت کنند.

پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران باوفایشان در سال ۶۱ هجری قمری، امام سجاد(ع) به همراه عمه بزرگوارشان حضرت زینب (سلام الله علیها)، مظلومیت شهدای دشت نینوا و ستم کاری یزید و امویان را برای مردم تبیین کردند.

امام سجاد(ع) پس واقعه عاشورا به همراه بازماندگان قافله حسینی به اسارت دشمن درآمدند و با تحمل سختی اسارت، تسکینی برای سایر اسیران در بند شدند و با خطبه‌های روشنگرانه فتنه‌های دشمنان اسلام را رسوا کردند.

وقتی اسیران کربلا در خرابه‌ای از خرابه‌های شام اسکان داده شدند، فردای آن روز اهل بیت امام حسین (ع) را در مجلس یزید حاضر کردند. در آنجا نیز زنان اهل بیت و امام سجاد(ع) به دفاع از اسلام و قیام کربلا پرداختند.

سپس امام زین العابدین در مسجد جامع اموی با بیان خطبه‌ای غرّا در میان مردم شام، یزید و امویان را رسوا کردند.

دُعای ابوحمزه ثمالی، صحیفه سجادیه، که مشتمل بر ۸۳ دعا و مناجات و رسالة الحقوق، که تبیین‌کننده حقوق آحاد ملت و افراد بشری در جامعه اسلامی است، مهمترین آثاری است که از امام چهارم شیعیان، حضرت علی بن الحسین امام سجاد (ع) به جا مانده است.

اسوه پارسایی و آزادگی، پس از شهادت امام حسین علیه السلام به مدت ۳۵ سال امامت و ترویج معارف اهل بیت علیهم السلام را عهده‌دار بودند و سرانجام در ۲۵ محرم سال ۹۵ هجری قمری، مسموم و به شهادت رسیدند. پیکر مطهر ایشان در قبرستان بقیع آرام گرفته است.