شبابی، پژوهشگر و فعال فرهنگی درمورد این که آیا عفاف و حجاب منافی اقتدار نظام و ارزش‌های انقلاب و دین است یا خیر؟ و رویکرد و دیدگاه‌های مختلفی در این رابطه وجود دارد، بیان کرد: مسئله‌ی حجاب همیشه مبتلابه و همیشه مطرح بوده است و طبیعتاً، بعد از انقلاب خیلی پررنگ شده و بیشتر به آن بها داده می‌شود. 

در زمان رضاخان سعی شد که به‌شدت با این مسئله مبارزه شود، اما شرایطی که جامعه به‌وجود آورد به گونه‌ای بود که خودشان مجبور شدند از آن منع حجاب دست بردارند یعنی در حقیقت یک نیروی درونی مردم را وادار می‌کرد که از این مسئله مهم دینی دفاع کنند، اما به‌هرحال، جریانات موجود تا حدی تأثیر خودشان را گذاشتند. 

او گفت: در تظاهرات ابتدایی انقلاب تقریباً ۱۰۰ درصد، افراد چادری و با حجاب در تظاهرات شرکت می‌کردند و بعد، کم‌کم افراد از گروه و تیپ‌های دیگر می‌آمدند و در حقیقت، علاقه‌مندی به انقلاب باعث شد که در سال ۶۰، اگرچه وقتی به مردم نگاه می‌کردیم، مردم به حجاب و پوشش‌هایی در حد عرف اسلام تمایل داشتند و می‌خواستند به آن صورت در جامعه ظاهر بشوند.

شبابی مطرح کرد: وقتی موضوعی به صحنه اجتماع کشیده می‌شود کسی حق ندارد اجتماع را آلوده کند و امام‌خمینی رحمت الله علیه نظرشان این بود؛ بنابراین این موضوع به‌صورت قانون درآمد و در جامعه اجرا شد.

این پژوهشگر فرهنگی با اشاره به فقر محتوایی در مسئله حجاب ادامه داد: این‌طور به نظرم می‌رسد که بیشتر باید اتاق‌های فکر تشکیل شوند و این مسئله باید بیشتر بررسی شود و برای حجاب، بهتر است که زیبایی آن در جامعه معرفی شود و اینکه چه چیزی بهتر است و چقدر خوب است که همه به‌دنبال مسئله بهتر باشند. از اینرو، باید مسئله حجاب را به عنوان فرهنگ در جامعه به خوبی مطرح کنیم تا دختران و زنان و مردان ما با این فرهنگ خو بگیرند. چون خیلی از سیاست‌گذاری‌های برون‌مرزی از این مسئله حمایت می‌کنند که حجاب در کشور نباشد و از گوشه و کنار هم می‌شنویم که به این سیاست دامن می‌زنند تا جایی که گاهی اوقات، خبر‌های این موضوع رسانه‌ای می‌شوند و خیلی وقت‌ها هم، بدون اینکه رسانه‌ای شوند در قالب مسائل مختلف در جامعه خودشان را نشان می‌دهند.

شبابی افزود: باید زیبایی حجاب مطرح شده و این خوب بودن فهمیده شود. چون اِشکال این است که مثلاً دختر ما در مدرسه این دانایی و محبت نسبت به این حکم زیبای الهی را پیدا نکرده است.

 نیاز انسان به چیست؟ آیا نیاز انسان به زیبایی است؟ بله. به محبت است؟ بله. به توجه، به پاکی به حفظ حرمت‌ها و حریم‌هاست و اینها به چه صورت حفظ می‌شوند؟ باید درمورد زیبایی توضیح داد؛ این‌که وارستگی و آراستگی زیبایی می‌آورند. آیا زیبایی به این است که من ببینم زن یا مرد مثلاً به‌صورت‌هایی روی صورتشان یا روی موهایشان کار کردند که غیر متعارف است؟ واقعاً همه این را می‌خواهند؟ این را زیبایی می‌دانند؟ روی زیبایی باید کار شود و به‌معنای واقعی، فرهنگ زیبایی باید برای مردم فرهنگی باشد و در خانواده، ادارات، جا‌های مختلفی مثل فرهنگسراها، مساجد مطرح شود و همه همگام باهم، موضوع را مطرح کنند که مثلاً چه زیبایی پذیرفته شده است؟

او یادآور شد: مثلاً وقتی یک سیاست‌مدار می‌خواهد مقبول جامعه باشد به‌شکل عجیب‌وغریب خودش را درنمی‌آورد یا آرایش‌های آنچنانی نمی‌کند یا لباس آنچنانی نمی‌پوشد چراکه می‌داند این زدگی و انزجار می‌آورد؛ بنابراین اینکه حجاب از کجا آمده است؟ طبیعتاً از ذات انسان سرچشمه می‌گیرد و یک خواسته درونی است و ما نمی‌توانیم این خواسته درونی را نادیده بگیریم و در این میان، اگر روزبه‌روز، بی‌حجابی در جامعه افزایش پیدا کند، خود مردم علیه این مسئله اقدام می‌کنند کما اینکه در کشور‌های غربی این اقدام صورت گرفته است.