محمد هادی ایمانیه به‌مناسبت یک اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی شیرازی پیامی بدین شرح صادر کرد:

«منت خدای را عزّ و جل»

«گویند مگو سعدی، چندین سخن از عشقش‌
می‌گویم و بعد از من، گویند به دوران. ها»

یادروز سعدی شیرازی موسم گرامیداشت انسان است. چرا که سعدی، زبان هویت انسان مسلمان ایرانی است، شرف انسان را در همراهی و همدردی می‌داند و همه را به عشق، این عنصر وحدت بخش و کیمیای کامیابی فرا می‌خواند.

چه آن‌گاه که عشق معبود ازلی را نغمه ساز می‌شود که «به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست، عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست»

چه آن زمان که عشق این جهانی را باز می‌نماید که «یاد دارم که در ایام جوانی گذر داشتم به کویی و نظر با رویی...» و چه آن‌گاه که عشق خود را خلاصه می‌کند در دوستی حضرت محمد مصطفی (ص) و خاندان ایشان که «سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی، عشق محمد بس است و آل محمد» و استادی که سخن فارسی را به مصدری نشانده که هر صاحب ذوقی را به هوای برخورداری از شهد کلام و شیوایی گفتار، به فارسی آموزی بر می‌انگیزد.

در آستانه نخستین روز‌های اردیبهشتی فارس که به نیکی افتخار گرامی‌داشت ایشان را به جان نشانده است شایسته می‌دانم بهترین تبریک و عرض خجسته باد خود را پیشکش همهٔ فارسی زبانان جهان، خاصه هم وطنان گرانمایهٔ خویش سازم.

باشد که تک تک ما در پاسداشت گنجینهٔ بی‌بدیل زبان و ادب پارسی، سهم خود را بکوشیم و بهرهٔ خود را دریابیم.