روزه گرفتن رحمتی است که تاازانسان گرفته نشودقدر آن برشخص،
معلوم نمی شود،ده سال شخصی به علت بیماری نتوانست بااینکه درایام میانسالی بود روزه بگیردو انسان های مسن که روزه دار بودند این غصه می خورد ، درمان هم هر چه می کرد افاقه نداشت.
آخرالامر دست به دامان امام رضا شد،ورق برگشت،نیازش به دارو کم شد،حجم بیماری به ۱۰%کاهش یافت واحساس کرد که ممکن است موانع نگرفتن روزه ،برطرف شده باشد،در سالی دو سه روز مانده به
ماه مبارک ،به امام رضا عرض حال کرد وگفت آقاجان می خواهم
روزه بگیرم یک ماه کامل را ،سلامتی من دچار اشکال نخواهد شد؟
شب امام رضا به خوابش آمد و گفت: صدقه بده!!! روزه را هم بگیر!!!
واین عمل کرد وچندسالی این گشایش دوباره برایش حاصل شد.
انسان اگر بتواند برای به دست آوردن مقام روزه داری،باید صدقه بدهد،نذر داشته باشد،به هم نوع کمک کند،و...از باب نیکی به
دیگران،این باب رحمت را برای خود باز کند.

بسم الله الرحمن الرحیم.