باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور -  افشین حسنی‌کیا، کارگردان تئاتر کودک و نوجوان، درباره نمایش جدید خود «خرمشیر» که با همکاری پریسا خداوردی به روی صحنه رفته، از دغدغه‌های هنری‌اش، اهمیت آشنایی کودکان با قصه‌های ایرانی و اجرای نمایش در روستا‌ها و مناطق کمتر برخوردار می‌گوید. این اثر نمایشی به نویسندگی زنده‌یاد جواد ذوالفقاری اجرا شده و با نگاهی خلاقانه و ساختاری سیار، قرار است در شهرستان‌های مختلف روی صحنه برود. 

 قصه نمایش «خرمشیر» درباره چیست؟

 داستان نمایش «خرمشیر» درباره برخورد شیر و الاغی است که برای اولین بار همدیگر را می‌بینند. الاغ برای فرار از ترسش، خودش را بزرگ‌تر از شیر معرفی می‌کند و شیر هم ساده‌دلانه مجبور می‌شود نوکری الاغ را بکند. در نهایت، روباه ماجرا را فاش می‌کند، الاغ پشیمان می‌شود و از شیر عذرخواهی می‌کند آن‌ها در پایان تصمیم می‌گیرند با هم دوست باشند.«خرمشیر» قصه‌ای ساده ولی پر از نکته‌های تربیتی دارد.

از ویژگی خاص این نمایش بگویید.

نکته مهم این اثر، قابل حمل بودن دکور آن است. از ابتدا تصمیم گرفتیم نمایش را به صورت سیار آماده کنیم تا بتوانیم در شهرستان‌ها و روستا‌ها اجرا داشته باشیم. به همین دلیل، طراحی دکور باید سبک، سریع‌النصب و خلاقانه انجام میشد. در نهایت با استفاده از بادکنک توانستیم دکور موردنظر را بسازیم که جذاب و پرتابل است.

 اجرای تمدید تمدید خواهد شد؟

با هماهنگی‌هایی که با مدارس انجام دادیم، امکان تمدید اجرا وجود دارد؛ اما چون از چهارم اردیبهشت نمایشی در کرج داریم، اجرای فعلی موقتاً متوقف می‌شود. در ادامه، طبق برنامه، اجرای این نمایش را در شهر‌های مختلف ادامه خواهیم داد.

توضیح بیشتر بدهید و هدفتان از اجرای سیار چیست؟

ما یک گروه نمایشی به نام «سیاتر» هستیم که همیشه دغدغه‌مان این بوده است، بچه‌هایی که از فضای تئاتر دور هستند، مخصوصاً در روستا‌ها و مناطق محروم، بتوانند تئاتر ببینند، از این جهت  ما نمایش را آماده می‌کنیم و به شهرستان‌ها می‌بریم. تا جایی که توان داریم، در چند روستای اطراف اجرای نمایش را برگزار می‌کنیم. همچنین «خرمشیر» برای ما فقط یک نمایش نیست، یک رسالت فرهنگی است.

چرا انتخاب‌تان  روی صحنه بردن یک قصه‌ ایرانی بود؟

زنده‌یاد جواد ذوالفقاری، نویسنده نمایش «خرمشیر» همیشه تلاش می‌کرد بچه‌ها را با قصه‌های ایرانی آشنا کند. این موضوع دغدغه من هم هست. قصه‌های ایرانی سرشار از حکمت، طنز و آموزه‌های تربیتی هستند. حیف است نسل امروز با این گنجینه فاصله داشته باشد.

با چه چالش‌هایی در روند تولید نمایش روبه‌رو بودید؟

مهم‌ترین چالش ما همیشه سالن اجرا بوده است. بسیاری از سالن‌ها شرایط لازم را ندارند یا هزینه‌ها برای گروه‌های مستقل سنگین است. به همین دلیل به این نتیجه رسیدیم که خودمان را محدود نکنیم و نمایش را به فضا‌های غیرسالن هم ببریم. همان‌طور که در دنیا اجرا‌های خیابانی و سیار جا افتاده‌اند.

همچنین معتقدم اجرای نمایش برای کودکان، به‌ویژه آنهایی که کمتر فرصت دیدن تئاتر دارند، برایمان یک افتخار است. امیدوارم حمایت بیشتری از تئاتر کودک و نوجوان صورت بگیرد، چون سرمایه‌گذاری در فرهنگ نسل آینده است.