فاطمه روحانی زاده مشاور و درمانگر کودک و نوجوان گفت: کودکان از حدود هشت ماهگی تا سال‌های پیش‌دبستانی، ممکن است در زمان جدایی از والدین و نزدیکانشان، پریشانی و اضطراب شدیدی نشان دهند که آن را اضطراب جدایی می‌نامند. بچه‌های خردسال ممکن است دچار ترس‌های کوتاه‌مدتی، مانند ترس از تاریکی، طوفان، حیوانات یا وحشت از غریبه‌ها شوند.

وی گفت: بچه‌های مضطرب اغلب بیش از حد ناراحت و عصبی یا سخت‌گیر می شوند. برخی ممکن است نیازمند اطمینان‌خاطر و قوت قلب زیادی باشند و نگرانی‌های آن‌ها می‌تواند در فعالیت‌هایشان درگیری ایجاد کند. والدین نباید ترس‌های فرزندشان را نادیده بگیرند.  بچه‌های مضطرب ممکن است ساکت، مطیع و مشتاق جلب رضایت دیگران نیز باشند، مشکلات آن‌ها ممکن است دیده نشود.پس والدین باید نسبت به علائم اضطراب زیاد هشیار باشند تا با دخالت زودهنگام از عوارض آن پیشگیری کنند.

وی گفت: مشکلات اضطرابی شدید در بچه‌ها قابل درمان است. درمان زودهنگام می‌تواند از مشکلات آینده مثل از دست دادن دوستی‌ها، کاهش توان اجتماعی و تحصیلی، و عزت نفس پایین جلوگیری کند. اگر اضطراب شدت بیابد و شروع به ایجاد اختلال در فعالیت‌های معمول کودک، در جدا شدن از والدین، حضور در مدرسه و دوست‌یابی کند، والدین باید یک متخصص بهداشت روان یا روان‌پزشک کودک و نوجوان باشند.

چگونه تشخیص اضطراب در کودکان  داده می‌شود؟

وی مطرح کرد: آیا فرزند شما اختلال اضطرابی دارد یا خیر، اولین قدم مشورت با پزشک متخصص کودک یا ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه کودک است. متخصصان می‌توانند به ارزیابی زیاد اضطراب کمک کننددستیابی به تشخیص درست متخصص در تهیه یک برنامه درمانی که ممکن است شامل روان درمانی، دارو ودخالت در سبک زندگی باشد، به رفع اضطراب کودک کمک می‌کند.

روحانی زاده ادامه داد: اگر علائمی نگرانی و ترس بیش از حد یا علائم جسمی مانند دل درد، سردرد و تپش قلب و یا اضطراب در کودکان دیده شد.،  وقت آن باشد که به پزشک کودک خود مراجعه کنید.کودک شما همیشه مراقب کار‌های شما است. او می‌بیند که چگونه استرس و نگرانی خود را کنترل می‌کنید. او رفتار شما با دیگران را می بیند و نحوه برخورد شما با احساسات خود را تحت نظر دارد. ضروری است که برای او یک الگوی مثبت باشید.