حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی، کارشناس مذهبی درمورد ابعاد شخصیتی امام هادی (ع) اظهار کرد: امام هادی علیه السلام از شخصیت والا و بزرگی برخوردار بودند و مادر بزرگواری داشتند تا جایی که ایشان درمورد مادر خود می‌فرمودند: مادرم عارف و اهل بهشت هستند و شیطان هرگز به ایشان نزدیک نمی‌شود و همچنین، در منابع تاریخی ذکر شده است که امام هادی علیه السلام دارای پنج فرزند بودند و چهار پسر به نام‌های محمد، حسن، حسین و جعفر داشتند. 

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی درمورد سیره‌ی امام هادی علیه السلام در عبادت تصریح کرد: سیره‌ی امام هادی علیه السلام در عبادت این بود که پس از نماز صبح، به تعقیب نماز و راز و نیاز کردن مشغول می‌شدند و به تلاوت قرآن می‌پرداختند تا بعد از اقامه‌ی نماز مغرب، سجده‌ی شُکر به جای می‌آوردند و نافله‌ها را می‌خواندند.

این کارشناس مذهبی با اشاره به ویژگی‌های رفتاری و گفتاری امام هادی علیه السلام مطرح کرد: امام دهم علیه السلام از لحاظ رفتاری و گفتاری الگوی حیات طیبه‌ای برای جهانیان بودند و وجود امام هادی علیه السلام تبلور همه ارزش‌ها و خصایص خوب انسانی بود تا جایی که در روایات آمده است که حضرت علیه السلام بخشندگی فراوان و دستگیری از نیازمندان داشتند و علم و بردباری و صبوری امام هادی علیه السلام در رویارویی با انسان‌های نادان مثال زدنی بود و عظمت، ابهت و هیبت فراوانی در دل‌ها داشتند و افراد در مقابل ایشان تواضع می‌کردند و همه این موارد از ویژگی‌های برجسته‌ی شخصیتی امام دهم علیه السلام به عنوان یک انسان کامل و برگزیده‌ی پروردگار عالم بود. 

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی گفت: شخصیت معنوی امام هادی علیه السلام باعث می‌شد که همه دانشمندان زمانشان در مقابل ایشان خضوع کنند و همچنین، میراث‌های گرانبهایی از امام دهم علیه السلام داریم و می‌توان به زیارت جامعه کبیره اشاره کرد که منشور امام شناسی و بیان معارف حق درمورد امام است. به همین دلیل، حضرت علیه السلام هرجا می‌رفتند دانشمندان در برابر ایشان خضوع می‌کردند و به فضل و علم و جایگاه معنوی امام هادی علیه السلام اذعان می‌کردند. 

این کارشناس مذهبی ادامه داد: اغلب شب ها، حضرت امام هادی علیه السلام در حالت خضوع و خشوع و سجده سپری می‌کردند؛ به طوری که پیشانی ایشان به خاطر سجده زیاد پینه بسته بود و هنگامی که مأموران حکومت بار‌ها به منزل ایشان حمله کردند حضرت امام هادی علیه السلام را جز در حالت عبادت ندیدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی درمورد زندگی سیاسی امام هادی علیه السلام افزود: حضرت امام دهم علیه السلام در دوران عجیبی زندگی می‌کردند و ویژگی حکومتی که امام هادی (ع) در آن دوره زندگی می‌کردند از لحاظ سیاسی و اجتماعی از دو مورد برخوردار بود. یکی، بی کفایتی و خنثی بودن خلفای عباسی بود و دوم، گسترش فساد اخلاقی و مالی در دستگاه حکومت آن زمان بود. از طرفی، فتنه‌هایی در کشور‌های اسلامی صورت می‌گرفت که اوضاع را دچار بحران کرده بودند و از طرفی، گسترش نهضت‌های علویان در آن زمان در سراسر قلمروی کشور‌های اسلامی وجود داشت و شعارشان این بود که پسندیده‌ترین فرد آل محمد باید حاکم شود که منظورشان امام بود. در نتیجه، این‌ها باعث می‌شد که امام هادی (ع) تحت فشار و سختی قرار بگیرند تا این که متوکل ناچار شد حضرت علیه السلام را از مدینه به سامرا منتقل کند و امام هادی علیه السلام در همان جا نیز، به شهادت رسیدند.

این کارشناس مذهبی افزود: بعضی از مورخین به دلیل انتقال امام هادی علیه السلام به سامرا اشاره کرده و گفته اند حکومت وقت درمورد این موضوع نگرانی داشت که امام علیه‌السلام حجاز را به مرکز حکومت دینی تبدیل کنند و به حکومت آن‌ها لطمه بزنند.