سید مجید امامی، دبیر شورای فرهنگ عمومی درمورد کارگاه‌های آموزشی طراحان مد و لباس این دوره از جشنواره بیان کرد: تا اواخر آذرماه، کارگاه‌های جشنواره مد و لباس جشنواره دوازدهم در ۲۰ استان دیگر برگزار خواهند شد.

سرمایه اصلی مد و لباس کشور طراحان استان‌ها هستند. بنابراین، رویکرد اصلی جشنواره مد و لباس فجر امسال به هر دو قشر؛ هم طراحان منفرد در اقصی نقاط کشور و هم به ویژند‌ها و صنایع برتر مد و لباس و حجاب توجه دارد و هیچ طراح منفردی محدودیتی برای حضور در جشنواره ندارد و می‌تواند طاووس زرین این رویداد را دریافت کند. بنابراین، در این صورت می‌توان با خیال راحت گفت که جشنواره، لوک‌ها و مجموعه‌های جدیدی را به حوزه پوشاک معرفی کرده است و یک صنعت و ویژند با شناسنامه و با یک سری مسئولیت و مقدمات حقوقی و اقتصادی در جشنواره شرکت می‌کنند و جشنواره هم بُعد رسانه‌ای پیدا می‌کند. البته ماهیت مد، رسانه و تبلیغ است و برای همین، جشنواره با یک تغییر رویکرد برگزار خواهد شد که در آئین نامه اجرایی آن وجود دارد و در آن نوشته شده است که ویژند‌ها تا طاووس اصلی حضور خواهند داشت.

امامی تصریح کرد: برخی از طراحان علاقه دارند که به صورت انفرادی طراحی کنند و می‌خواهند دیده شوند و عده‌ای دیگر هستند که با موسسه یا ویژند حجاب یا لباس همکاری می‌کنند. البته افرادی هم، هستند که با هیچ موسسه و شرکت و ویژندی همکاری نمی‌کنند و خودشان به صورت مستقل فعالیت می‌کنند و یا دانش آموخته طراحی یا گرافیک هستند. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور ادامه داد: آن چیزی که در استان مدنظر قرار می‌گیرد تقویت تشکل‌های حقوقی است. یکی از دلایلی که دولت‌ها نمی‌توانند از طراحان حمایت کنند این است که تشکل‌های حقوقی ندارند. مثلاً کسب و کار خانگی، موسسه تک منظوره، موسسه چندمنظوره و تعاونی‌ها که به عنوان فرصت‌های مناسب و بزرگی برای فعالیت فعالان حوزه هنر درنظر گرفته شده اند. البته وظیفه ماست که برای این تعاونی‌ها زمینه سازی کنیم.

او گفت: امیدوارم این اقدامات باعث حرکت دقیق در بحران پوشاک در ایران باشد. چون اگر نظام طراحی اصلاح می‌شد حتماً وضعیت پوشاک به گونه ای پیش می رفت که پوشاک ایرانی تری داشتیم. زیرا چالش برانگیزترین حوزه پوشاک در کشور ما پوشاک اجتماعی بانوان است و تا قبل از ورود به سده گذشته یعنی سده چهاردهم شمسی، ما در زمینه پوشاک اجتماعی بانوان، اول لباس اقوام را داشتیم و بانوان شهرنشین کم کم از اوایل دوره قاجار چادر را به عنوان یک لباس ملی که از دل سنت اسلامی بیرون آمده و در ایران بسیار تغییر کرده بود را استفاده کردند و در دوره پهلوی اول به خاطر سیاست‌های ضد حجاب و ضد پوشاک اجتماعی بانوان چادر از ابتکارات و نوآوری‌ها خارج شد.

امامی مطرح کرد: به واسطه انقلاب اسلامی ایران، زن ایرانی برای حضور در جامعه به دنبال یک پوشاک اجتماعی دیگر بود و دختران ایرانی برای این که هویت مسلمان بودن خود را نشان دهند نوعی از شنل‌ها را تنگ کرده و از آن‌ها استفاده می‌کردند و مانتو در ایران آمد و تحولاتی داشت که شامل رنگ، سایز، استایل و... بود. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی بیان کرد: از اوایل دهه ۹۰، عبا از فضای حاشیه خلیج فارس به فرهنگ طراحی خانم‌ها در حوزه پوشاک اجتماعی وارد شد و اگرچه عبا پوشاک اجتماعی مناسب و خوبی است، اما عمدتاً در فضای فاخر به کار می‌رود. مثلاً از عبا نمی‌توان در اداره استفاده کرد چراکه مانتو اداری مناسب چنین فضایی است و این نشان می‌دهد ما حتماً در نوآوری در مانتو و چادر مشکل داشته ایم که امروز به این جا رسیده ایم و باید بپذیریم این حجم از فاصله گرفتن و تغییرات سریع طبیعی نیست و این موضوع خودش را در اجتماع نشان خواهد داد. 

او تصریح کرد: ناگهان، ما در سال گذشته در پوشاک اجتماعی بانوان به استایل‌های کژوال سوق داده شدیم و این نوع استایل‌ها اساساً در دنیا به دو منظور به کار می‌روند. یکی، کنش‌های خیلی شلوغ‌تر و نوجوانانه‌تر و پرتحرک‌تر که این سوال را مطرح می‌کند آیا سلوک اجتماعی بانوان در این یک سال پرتحرک‌تر شده است؟ و در جواب باید بگویم که به نظر بنده، خیر. دوم این که، استایل کژوال برای نظم گریزی است و می‌خواهد ساخت منسجم لباس کلاسیک را به هم بریزد و تغییراتی را در قسمت‌های مختلف لباس به وجود بیاورد. البته اگرچه استایل کژوال با اسپرت تفاوت دارد. اما برخی بر این باور هستند که کژوال همان اسپرت است. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی یادآور شد: با توجه به این که شایستگی بانوان ایرانی در پوشاک اجتماعی زیاد است و از طرفی، شاهد تحولاتی در این حوزه در طول دوره‌های تاریخی بوده ایم هنرمند ایرانی کسی است که بتواند مسئله را حل کند و برای دختر جوان ایرانی پُرنشاط و با تحرک لباسی را طراحی کند که یادآور تاریخ و هویت ایرانی باشد.