سید مجید امامی، دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور درمورد روز فرهنگ عمومی بیان کرد: روز ۱۴آبان ماه بهانه‌ای برای توجه جدی‌تر به امر فرهنگ در حوزه حکمرانی ملی و شوراهاست و با توجه به این که بیش از ۵۰۰-۴۰۰ شورا در همه شهر‌ها وجود دارد آن‌ها باید چشم و چراغ تحولات فرهنگی شهر باشند و هم مسئولان و هم اعضا باید این مسئله را جدی بگیرند تا بتوانیم تغییرات شهرمان را به خوبی بشناسیم و ان شاءالله، برنامه ریزی مناسبی برای تعالی هویت ملی و منطقه‌ای داشته باشیم. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور با اشاره به دلیل انتخاب شعار حکمرانی نوین فرهنگی؛ دولت مردمی تصریح کرد: اجرای فرهنگی و سیاست‌ها در جامعه امروزی دو طرفه شده است و به عبارت دقیق تر، این طور نیست که تصمیم گیری‌ها به صورت بالا و پایین باشند و در این میان، مردم مطالبات خود را دنبال می‌کنند. هرچند که رصد و فهم و شناخت و پایش نبض فرهنگی جامعه بسیار مهم و البته آسان شده است و افرادی که آن سوی مرز‌ها نشسته اند به سادگی با فراتحلیل تراکنش‌های ما در جستجوگر‌ها می‌توانند ببینند که امروز یا این ماه، رنگ مورد علاقه ایرانی‌ها چیست؟ بنابراین، اگر در چنین شرایط و دنیای سکویی و پلتفرمی شده‌ای شما رصدگر فعال یا تیزبینی نباشید فقط درحال شکلیک کردن تیر هوایی هستید. در نتیجه، نکته مهم دیگر در حکمرانی نوین این است که دولت و بخش عمومی باید حمایت‌های خود را هدفمند از برنامه‌های فرهنگی داشته باشند.

امامی مطرح کرد: محتوای بومی در فضای مجازی بسیار کم است وگرنه این فضا به طور ذاتی خطرناک نیست و در مقابل، فضای مجازی فرصتی برای آموختن، ارتباط و حتی تربیت است. از اینرو، حکمرانی نوین به ما می‌گوید که باید به سمت هدفمند شدن مأموریت‌های دولت و عبور کردن از وجه کلاسیک و سنتی برویم. از طرف دیگر، دولت حاضر، بزرگ‌ترین افتخار خود را مردمی بودن و برگرداندن آن‌ها به عرصه اداره کشور می‌داند و اگر الان هم، هویت فرهنگ ما موجودیتی دارد به خاطر مردم است و اگر چالشی در حوزه زبان نداریم، می‌توانیم به طور مرتب از نصب تابلو‌هایی جلوگیری کنیم که زبان بیگانه را ترویج می‌دهند.

او با اشاره به صیانت از زبان فارسی ادامه داد: زمانی ما در حوزه پیرایش و حفاظت از زبان خود موفق می‌شویم که مردم با روش‌های کاملاً عرفی و جاری پای این موضوع بیایند. البته باید در فرهنگستان واژه گزینی صورت بگیرد و با توجه به این که حوزه‌های متکثری داریم نامگذاری موالید هم جزء آن هاست. زیرا فردی که برای فرزندش نام انتخاب می‌کند باید بداند که این موضوع جزء حقوق فرزند بر والدین است و والدین هم به عنوان خانواده عضوی از جامعه هستند. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور گفت: ما مجموعه‌های مختلف دولتی و غیر دولتی داریم که فعالیت‌ها و پژوهش‌های کمّی و کیفی، دراز دامنه و کوتاه دامنه انجام می‌دهند. البته پژوهشگاه وزارت فرهنگ یکی از مهم‌ترین این نهادهاست و کارگروه و مرکزی به نام رصد فرهنگی کشور داریم که وظیفه اش این است همه این اطلاعات را به صورت هفتگی جمع آوری کند و آن‌ها را روی میز تصمیم گیران بیاورد و همچنین، رصد فرهنگی کشور یک پرتال یا صفحه جامعی دارد که خیلی از فعالیت هایمان را در آن جا می‌گذاریم.

امامی تصریح کرد: فرهنگ عمومی دو بُعد دارد؛ یکی باور عمومی و دیگری انگاره عمومی است که باور‌های عمومی توسط انگاره‌های عمومی یا تقویت پیدا کرده و رشد می‌کنند و یا تخریب می‌شوند. مثلاً ما یک باور عمومی درمورد استکبارستیزی و دفع ظالم و حمایت از مظلوم داریم و انگاره‌ای می‌آید که ما باید در لحظه آن را رصد کنیم یا باور عمومی در حوزه پوشش و عفاف و وقار داریم که یک انگاره‌ای به اسم روند یا ترند از کشور دیگری می‌آید و برهنگی پا در شلوار‌ها را مد می‌کند و در این صورت باید در لحظه آن را بشناسیم و با جامعه به گفتگو بنشینیم که آیا این انگاره واقعی و متناسب با باور عمومی است؟ چون همه ما ایرانی‌ها در هویتمان مشترک هستیم و اغلب ما، خودمان را ایرانی و مسلمان می‌دانیم و ایران، یک نظم ارزشی است. البته مسلمان بودن به اسم نیست بلکه به یک اخلاق و فرهنگ و سلوک است و هرچه که ما را از این باور و هویتمان دور کند وظیفه داریم این موضوع را در جامعه بیان کنیم.

دبیر شورای فرهنگ عمومی اظهار کرد: در جریان‌های اخیر سعی کردیم به افکار عمومی مراجعه کنیم و به طور میانگین، بیش از ۷۵ درصد مردم موافق باور دو سه دهه گذشته ما در خصوص دفع ظلم رژیم صهیونسیتی و غاصب بودن و محو شدن آن هستند. اما وقتی یک انگاره‌ای در این میان می‌آید وظیفه ما این است که با کمک رسانه‌ها با اخبار جعلی و تحلیل‌های سست مایه و سست پایه مقابله کنیم. بنابراین، تأکید می‌کنم رصد فرهنگی فقط به معنای این نیست که بنشینیم و ببینیم با ما چه کار می‌کنند؟ رصد فرهنگی به این معناست که ما پدافندی درمورد انگاره‌های عمومی داشته باشیم.

او افزود: در حوزه سبک زندگی، بزرگ‌ترین کاری که همه دستگاه‌ها با هم انجام می‌دهند این است که نظام مصرف فرهنگی ارتقاء پیدا کند چراکه حجم بالایی از مصرف فرهنگی به ویژه در کودکان و نوجوانان مبتنی بر شخصیت پردازی است. یعنی همین الان، وقتی درمورد ۱۰ شخصیت محبوب کودکان و نوجوانان ایرانی، کره ای، آمریکایی و چینی سوال می‌کنیم، متوجه می‌شویم در کشور‌هایی مثل ایران ۹ مورد شخصیت‌های محبوب انیمیشنی غیر ایرانی هستند، ولی در کره، ۸ مورد از این شخصیت‌ها کره‌ای و در چین، ۵ مورد چینی و در آمریکا، ۹ مورد آمریکایی هستند. حال، اگر این موضوع را با انیمیشن قوی «بچه زرنگ» مقایسه کنیم، می‌بینیم این انیمیشن در بقیه محصولات فرهنگی هم رسوخ پیدا کرده است. چون روان شناسی مخاطب و هنری را به خوبی به کار گرفته و توانسته است رکورد انیمیشن در تاریخ انیمیشن ایران را شکست دهد و پرفروش‌ترین شود. در نتیجه، باید صد‌ها از این شخصیت‌های جذاب را داشته باشیم تا فعالان صنایع فرهنگی هم بدین صورت موفق عمل کنند. این در حالی است که مثلاً برای عکس روی یک خمیردندان از باب اسفنجی استفاده می‌شود، اما باید کودکان را با قصه‌ای پیوند داد که مربوط به ایران است و به همین خاطر، تصمیم بر این شد که مسابقه ملی «پارس آرا» به منظور شخصیت پردازی برگزار شود.