بنای تاریخی رختشویخانه زنجان در محله‌ای معروف به بابا جامال چوقوری (گودال باباجمال) در قلب بافت تاریخی شهر زنجان قرار گرفته است.

این بنا توسط دو برادر به نام‌های مشهدی اکبر معمار و مشهدی اسماعیل بنا ساخته شد و به‌طور عام‌المنفعه و شبانه‌روزی کار می‌کرد.

زمین آن را علی اکبر خان توفیقی، اولین شهردار وقت زنجان در سال ۱۳۰۷ از باقرخان امجد نظام به قمیت ۱۸۵ تومان خریداری کرد و به دستوری وی رختشویخانه ساخته شد.

این محل قبل از احداث رختشویخانه با هرزآب‌های سطحی مملو و به بابا جامال چوقوری (گودال بابا جمال) معروف بود.

مجموعه تاریخی رختشویخانه در سال ۱۳۱۹ در دفتر اندیکاتور اداره ثبت اسناد و املاک زنجان به ثبت رسیده بود.

سنگ‌های این بنا از معدن سنگ روستای اژدهاتو استخراج و پس از حجاری توسط کاری‌های بلدیه (شهرداری) به محل بنا حمل شدند و سبک و سیاق معماری آن را می‌توان به شیوه اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی نسبت داد.

از نظر تشابه کاربری چنین بنایی در هیچ قسمتی از ایران به این شکل دیده نشده، ولی از نظر معماری با مسجد عباسقلی خان و دروازه ارگ قابل مقایسه است ودر ساخت این بنا از مصالحی، چون سنگ، چوب و آجر استفاده کرده‌اند.

رختشویخانه زنجان در گذشته مکانی بود که زنان شهر لباس و رخت خود را در آن محل می‌شستند و برای تأمین امنیت و آسایش آن‌ها در یک مکان سرپوشیده ساخته شده بود. چنین کاربری برای یک بنای عمومی در جهان مشابه ندارد یا کم‌نظیر است.

در حال حاضر بنای ختشویخانه تعمیر و مرمت شده و به‌عنوان موزه مردم‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این موزه وسایل زندگی مردمان، لباس، زیورآلات، مجسمه زنان در حال شست‌وشو به همراه طشت‌ها، کوزه‌ها، پارچ‌ها، سبد، چوب و بند رخت و... در معرض نمایش قرار دارند.