زهره قاسمی، روانشناس بالینی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: تاب آوری به زبان ساده یعنی فرد بتواند خودش را از لحاظ روانی و عاطفی با شرایط پیچیده و تغییرات آن به شکل مناسب و گام به گام تطبیق بدهد و به خوبی نقش موثر خود را ایفا کند.
او در ادامه با اشاره به این که تاب آوری کیفیتی روانشناختی است، بیان کرد: تاب آوری اجازه می‌دهد افراد زمین بخورند، اما از جا برخیزند و با قدرتی بیش از قبل به زندگی ادامه بدهند.
قاسمی گفت: تاب آوری ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی و همچنین تربیتی است.اگر کسی ژن تاب آوری را داشته باشد، اما محیط رشد در دوران کودکی هرگز اجازه فعال شدن این ژن را ندهد به مهارت تاب آوری نخواهد رسید.
او تاکید کرد: ولی گاهی هم ممکن است فردی با آموزش، یادگیری و تمرین تاب آوری را در خود پرورش دهد. این آموزش و یادگیری باید در ۶ فاکتور تمرین شود.این ۶ فاکتور عبارتند از: معنویت/توانایی زندگی در لحظه/ارتباط موثر/خلاقیت/قدرت فاصله گرفتن از وضعیت دشوار /معنا و عمق پیدا کردن از رنج‌ها.
روانشناس بالینی چرایی و اهمیت این ۶ مهارت برای تاب آوری را این گونه بیان کرد: کسانی که تاب آوری کمی دارند این مهارت را بلد نیستند. اغلب در تمامی مشکلات حس قربانی بودن را تجربه می‌کنند و سطح مقابله‌ای آن‌ها در برابر مشکلات فرار است و این افراد می‌توانند پرخوری و کم خوری/ مصرف موادمخدر /اقدام‌های رفتاری پر خطر مثل روابط بی حد و مرز پی در پی غلط داشته باشند.
او گفت: داشتن این مهارت به شما کمک می‌کند تا با زندگی راحتتر و بهتر کنار بیایید. با داشتن این مهارت مانند آب جاری رودخانه‌ای می‌شوید که به موانع برخورد می‌کند آن‌هایی که می‌تواند را تغییر می‌دهد و برخی دیگر را رها می‌کند.
