کاسبان تحریم بازندگان دیپلماسی
«تغییر» یکی از عوامل اصلی پیشرفت و توسعه در هر جامعه و کشوری است. بدون تغییر، هیچ کشوری نمی‌تواند با چالش‌های جدید روبه‌رو شده و به رشد و پیشرفت برسد اما عجیب است که همیشه تغییر، حتی در صورتی که لازم و ضروری باشد، منتقدانی را به دنبال خود دارد.
منتقدان همیشه وجود دارند و همیشه به تغییرات معترض هستند. آن‌ها معتقدند هر تغییری باعث از بین رفتن چیز‌هایی است که قبلا وجود داشته و به آن‌ها عادت کرده‌ایم، اما واقعیت این است که بدون تغییر، هیچ سازمانی نمی‌تواند با رقبا، رقابت و در جامعه پیشرفت کند.
با این حال، تغییرات همیشه با مقاومت و مخالفت مواجه هستند. این مقاومت می‌تواند از سوی افرادی باشد که به تغییرات عادت کرده‌اند و نمی‌خواهند روال زندگی‌شان تغییر کند. همچنین، مقاومت می‌تواند از سوی افرادی باشد که از تغییرات نفعی نمی‌برند و می‌تواند منجر به از بین رفتن جایگاه و قدرت آن‌ها شود.
حتی اگر این اصلاح با هدف به دست گرفتن فرمان لکوموتیوی باشد که چندین سال به هر دلیلی رها بوده است. مسأله‌ای که این بار در حوزه دیپلماتیک دولت سیزدهم باعث شد تا برخی جریانات همصدا با خائنین به وطن، سعی در خودتحقیری ایران قوی داشته باشند؛ چراکه باتوجه به تلاش‌های صورت‌گرفته برای تحت فشار قرار دادن ایران، به هرحال بخشی از اموال بلوکه‌شده ایران آزاد شد. آن هم درست در ایامی که اسرائیل و آمریکا در تلاش هستند تا با انعقاد توافق‌های امنیتی جمهوری اسلامی ایران را در منطقه و خاورمیانه محدود کنند.
وارونه‌نمایی واقعیت
آزادسازی پولهای مسدودشده ایران در کشور‌های مختلف، بار‌ها مورد سوء‌استفاده تبلیغاتی قرار گرفته، به طوری که دولت دوازدهم هرازگاهی با ژست پیروزمندانه تیتر می‌زد «کلید تدبیر، گاوصندوق‌های بلوکه‌شده ایران را باز کرد»، اما حالا این اتفاق به ثمر نشسته و طی توافق ایران و آمریکا، شش میلیارد دلار از دارایی‌های ایران در کره جنوبی آزاد شد.
این خبر در گام اول بیانگر عقب‌نشینی صریح آمریکا و هم‌پیمانانش در حمایت از براندازان و در وهله دیگر اثبات هشدار دولتمردان به آمریکا بود که تاکید داشتند، شرط‌بندی روی اغتشاشات آن‌ها را به هدف‌شان رهنمون نمی‌کند. همین‌طور هم شد و مقامات آمریکایی که روزی ادعا کردند، اولویت‌شان دیگر مذاکرات هسته‌ای نیست و حمایت از اعتراضات ایران را در دستور کار دارند، برای چندمین بار دریافتند که نظام جمهوری اسلامی بیدی نیست که با این باد‌ها بلرزد، بنابراین دوباره بر سر میز‌مذاکره حاضر شدند.
پولهای گلوگیر
حالا که این خبر عالمگیر شده است و دوست و دشمن در این‌خصوص حرف می‌زنند، نحوه دسترسی به این پول‌ها، گلوگیر بهانه‌جویان شده است تا با ایرادات بنی‌اسرائیلی به دو قطبی‌ها دامن زده و فضای مسمومی را در میان عموم مردم ایجاد کنند. زبان‌بلدان دنیا که به خاطر حمایت از برجام حاضر بودند همه امورات را به آن گره بزنند و دستاوردسازی کنند حالا با کوچک شمردن آزادی پولهای بلوکه‌شده ایران، می‌خواهند آن را بی اهمیت جلوه دهند. این منتقدان فراموش کرده‌اند که این اتفاق در صورتی رخ می‌دهد که سانتریفیوژ‌ها کار می‌کنند و با غنی‌سازی و ساخت موشک از هیچ‌کدام از منافع ملی‌مان پا پس نکشیده‌ایم تا به این منابع که حق مسلم ملت ایران است، دست یابیم.
دسترسی کامل به دارایی
علاوه‌بر این، در حال حاضر باتوجه به مفاد توافق، ایران به تمام دارایی‌هایی آزادشده خودش دسترسی کامل و مستقیم دارد، هیچ شرکت قطری در این میان دخیل نیست و بانک‌های ایرانی کنترل کاملی بر این دارایی‌ها دارند و می‌توانند بدون هیچ محدودیتی، خدمات و کالا خریداری کنند. چه بسا که خرید دارو، غذا و تجهیزات پزشکی که از سوی تنگ‌نظران مطرح می‌شود نیز اقدام ارزنده‌ای است، چراکه نقش بی‌بدیلی در صرفه‌جویی ارزی کشور دارد و می‌تواند کمک شایانی به اقتصاد نحیف‌مان کند.
خشم کاسبان تحریم
بنابراین طرح این ادعا‌های نخ‌نماشده، آن هم توسط کسانی که با فتح‌الفتوح برجام، فروش ۳۰۰ هزار بشکه نفت را در رزومه‌شان ثبت کرده‌اند و انجام هرگونه اقدام را به برجام، اف‌ای‌تی‌اف و رضایت کدخدا موکول می‌کردند، فاقد ارزش است و نمی‌تواند اهمیت پولهای آزادشده و تاثیر آن بر اقتصاد را کمرنگ کند. کمااین‌که انتشار این خبر در بازار سرمایه اثرگذار بود و باعث کاهش نرخ دلار و ریزش قیمت طلا در بازار شد، هر چند که نمی‌توان به این نوسانات روزمره استناد کرد، اما موفقیت رخ داده را که باعث دلسردی صهیونیست‌ها و ناراحتی کاسبان تحریم شده است، نمی‌توان کتمان کرد.
فصل الخطاب
به نظر می‌رسد رهنمود رهبر معظم انقلاب اسلامی که فرمودند «لبخند فریب‌گرانه دشمن کسی را دچار خطا نکند» را باید فصل‌الخطاب قرار داد چرا اقدامات آمریکا و کشور‌های غربی نوعی سیاسی کاری برای گرفتن امتیاز است و دولتمردان ما باید با اتخاذ برنامه‌های هوشمندانه ماهیت پلید آمریکا و نظام سلطه را برای جهانیان عیان کنند.
درسی که هنوز نفهمیدیم
اظهارنظر تحلیلگران آمریکایی و ابراز نگرانی آن‌ها از این اقدام بایدن -که نوعی باج دادن به جمهوری اسلامی ایران تلقی شده است-سند دیگری برای اهمیت این اقدام است و نشان می‌دهد که مسیر‌های جدیدی برای مذاکره و تعامل باز شده است که با استمداد به دیپلماسی، می‌توان به آینده روشن و شکست تحریم‌ها امیدوار بود، اما در این میان، عبرت‌آموزی از تاریخ و آنچه در این سال‌ها بر ملت ایران گذشته است، مورد غفلت قرار گرفته و متاسفانه ما همچنان از همان سوراخ‌ها گزیده می‌شویم؛ زمان زیادی تا سالگرد اغتشاشات پاییز و جنگ ترکیبی تمام‌عیاری که جبهه کفر علیه ما رقم زد، نمانده است و ما باز هم برای چندمین بار در زمین رسانه مغلوب شدیم و رسانه‌های لندن‌نشین روایت خودساخته‌ای از آزادسازی پولهای بلوکه‌شده را به سمع و نظر مردم دنیا از جمله مخاطبان ایرانی می‌رسانند و با اخبار و گزارش‌های‌شان بر پروژه ایران‌هراسی دمیده، مدام تکرار می‌کنند که آمریکا در راستای اقدامات بشردوستانه خود، درصدد آزادسازی منابع ایرانی‌هاست.
این‌گونه به تعبیر رهبر معظم انقلاب جای جلاد و شهید عوض شده و ما برای چندمین بار قافیه را باخته‌ایم. چرا نام و نشان و تعداد جاسوسانی که قرار است در قالب این توافق مورد تبادل قرار گیرند، سر از رسانه‌های خارجی درمی‌آورد و رسانه‌های داخلی باید از روی دست آن‌ها به ارائه خبر و گزارش بپردازند آیا این رویه در خبررسانی آب در آسیاب دشمن ریختن نیست در حالی که ما می‌توانیم با ارائه روایت اول، میدان بازی را در اختیار داشته باشیم و راهبرد اطلاع‌رسانی سایر رسانه‌ها را نیز تعیین کنیم، اما مشخص نیست به چه دلیلی این اتفاقات رخ نمی‌دهد و ما منفعلانه نشسته‌ایم تا راهزنان اموال ملت ایران پس از گذشت سال‌ها با انواع و اقسام پلتیک‌ها، دارایی‌های‌مان را به ما برگردانده و ژست رابین هودی بگیرند؛ و حتی خواستار اعطای امتیازاتی نظیر تبادل جاسوسانی شوند که مُهر‌خیانت به وطن بر پیشانی آن‌ها خورده و سزاوار مجازات هستند نه اینکه با سلام و صلوات راهی‌شان کرده و باب خیانت چندباره آن‌ها را فراهم کنیم.
منبع: جام جم
