شهید سهراب جعفرى در سال ۱۳۴۰ در دشت عباس متولد شدو در ۲ فروردین سال ۱۳۶۱ به شهادت رسید.

پیکر پاکش را در پشکان به خاک سپردند.

شهید جعفری در وصیتنامه خود آورده است، پدر و مادر بزرگوارم و برادران و خواهران عزیزم و خویشاوندان گرامی ام، اکنون که شهادت را پذیرفتم و راهى جبهه حق علیه باطل مى شوم از تمامى شما خداحافظى می‌کنم و شما عزیزان را به خدا مى سپارم. 

باید انتقام خون شهیدانمان را از این جانیان از خدا بى خبر که مثل گرگهاى درنده مى باشند بگیریم و به آن‌ها ثابت کنیم که در مقابل نیروى ایمانى که از برادران مثل چشمه جوشان مى جوشد و تشنه شهادت هستند به هیچ وجه نمى توانند پایدارى کنند و آن‌ها را از خاک میهن اسلامیان دور کنیم و اسلام عزیز را به تمام نقاط جهان صادر کنیم.

 بعد از نابود کردن رژیم متجاوز بعثى به امید خدا راهى راه مقدس قدس شویم و صهیونیست اشغالگر را از سرزمین مقدس قدس بیرون کنیم.

از پدر و مادرم مى خواهم اگر شهید شدم ناراحت نباشید و بدانید تنها ناراحتى من این بود که در موقع اعزام به جبهه شما عزیزان را ندیدم و از طرف دیگر خوشحالم که موفق شدم به جبهه بیایم.

 اگر برگشتیم پیروزیم و اگر شهید شدیم که شهادت بهترین آرزوى ماست.

 لازم است بگویم که ما باید حتما بمیریم پس چه بهترکه شهید شویم تا در پیشگاه خداوند متعال سرافراز و سربلند باشیم. 

مادرم اى کسی که مرا پروردى و سال‌ها برایم رنج و زحمت کشیدى. امیدوارم که شیرت را حلالم کنى و مرا ببخشی، چون آنطور که باید و شاید به وظیفه فرزندى عمل نکردم ولى به یاد داشته باش که باید خیلى خوشحال باشى که توانستى فرزندى این چنین دلباخته اسلام عزیز بپرورى و آن را تقدیم به راه الله و اسلام بنمائى پس خواهش من این است که بعد از شهید شدن من ناراحت نشوید.