شهید شهبازپور پس از سیزده سال در سال ۱۳۷۵ به وطن بازگشت و در روستای دمچنار شهرستان بویراحمد به خاک سپرده شد.
گرچه وضعیت مالی، اجازه نمی‌نداد که محمدعلی بیش از مقطع ابتدایی علم بیاموزد، اما در سیره و مکتب پیامبر دین و مولایش علی (ع) درس فداکاری و جهاد و صبر آموخت.
در کنار اعضای خانواده به کار کشاورزی و دامداری، وی را برای رزم در میدان حق علیه باطل کارآزموده و شکیبا کرده بود.
آن دلاور سختکوش اگرچه ازدواج کرده بود و صاحب سه پسر و دو دختر شد، اما مجال را برای ماندن مصلحت ندید و به عنوان رزمندۀ بسیجی به یاری رزمندگان اسلام شتافت.
این شهید والامقام با شروع جنگ دلدادۀ صحنه های بی بدیل نبرد رزمندگان وطن شد، نتوانست بی قراری اش را تاب بیاورد و از طرف بسیج راهی سنگر‌های خط مقدم شد و مردانه جنگید.
جنون تماشای عشق او را به آنجا رساند که وعده گاه دیدارش با همۀ زیبایی ها بود، چنانکه اسفند آمده بود، در دوازدهم اسفند سال ۱۳۶۴ در جزیرۀ مجنون با سِمَت فرمانده دسته، بر اثر اصابت ترکش به آنچه شایسته اش بود، دست یافت و عشق را به تماشا نشست.
یکی از ویژگی‌های بارز این شهید والامقام علاقه زیاد به مطالعه آثار شهید مطهری و شهید دستغیب بود.
