در مراسم ورف چال اهالی روستای آب اسک و افرادی که از نقاط دور و نزدیک شهرستان آمل به این منطقه کوهستانی می‌آیند با جدا کردن آخرین تکه‌های برف بجای مانده در کوهستان که وزن برخی از آن‌ها به ۲۰ تا ۳۰ کیلوگرم هم می‌رسد آن را با دست یا بر پشت، به سمت گودالی به عمق ۱۰ متر و قطر یک متر حمل می‌کنند و در این گودال می‌ریزند تا برف‌های آب شده در تابستان، برای رهگذران و حیوانات منطقه استفاده شود.

تلاش شرکت کنندگان در این مراسم برای حمل برف و ریختن آن به داخل گودال تا زمان پر شدن این گودال بزرگ ادامه دارد و پس از آن افراد، دور سفره‌های غذایی که در حاشیه گودال پهن شده است غذا‌هایی را که به همراه آورده اند صرف می‌کنند و با خواندن اشعار محلی و اجرای بازی‌های محلی این روز را جشن می‌گیرند.

از نکات جالب در پذیرایی مهمانان حاضر در این مراسم این است که وقتی سفره‌های غذا پهن شود هر فردی فارغ از اینکه از کدام منطقه به این مراسم آمده است می‌تواند بر سر هر سفره‌ای که می‌خواهد بنشیند و غذا صرف کند، چونکه اهالی معتقدند شرکت در مراسم برف چال سبب می‌شود برای اعضای شرکت کننده در سال پیش رو اتفاق ناگواری رخ ندهد.

اما عجیبترین رسمی که در ورف چال برگزار می‌شود این است که در این مراسم، بانوان روستای آب اسک اجازه حضور در محل برگزاری مراسم را ندارند در روستا می‌مانند و یک خانم را به عنوان شاه انتخاب می‌کنند تا به طور موقت به امورات روستا سرو سامان دهد.

البته مردانی که بیمار و یا مسن باشند، می‌توانند در زمان برگزاری مراسم ورف چال که معمولا تا ظهر ادامه دارد در روستا بمانند، به شرط آن که فقط در داخل خانه باشند و حتی جلوی پنجره یا روی تراس منزل هم ظاهر نشوند.

به گفته اهالی و برخی کارشناسان این مراسم به زمان حکومت آل بویه در طبرستان و هوشیاری فردی به نام "سید حسن ولی" بر می‌گردد که دستور داد برای تامین آب دام‌ها، چاله‌ای عمیق در دامنه کوه دماوند حفرکنند تا با پرشدن برف، مشکل کم آبی تابستان را برطرف کند.





تصاویر: نامدار بابایی