ساری،
ورود ممنوع در منطقه اسک وش + تصویر
آیینی 600 ساله ورف چال امروز در مراتع روستای اسک به نام اسک وش یا اسک وحش در 80 کیلومتری محور هراز از توابع شهرستان آمل اجرا شد.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، دو آیین سنتی ورف چال و سنت زن شاهی هر ساله در روستای اسک و منطقه اسک وش برگزار می شود.
در روز ورف چال، دسته چاووشی خوان در روستا به راه می‌افتد. چاووشی خوان در روستا می خواند و مردان دسته دسته از خانه‌ها خارج می‌شوند.
زنان روستا با چوب دستی و جارو دستی مردان را به اصطلاح به در می‌کنند. مردانی که حاضر نباشند از روستا خارج شوند را با چوب می‌بندند و در روستا می‌گردانند. هیچ مردی حق ماندن در روستا را ندارد و مردان نیز زنان را با خود به ورف چال نمی‌برند.
مردانی که از روستا خارج می شوند به سمت منطقه ورف چال می روند و زنان در روستا می مانند تا به جبران نرفتن به اسک وش؛ سنتی دیگر را برگزار کنند.
در این روز زنان به سراغ شاه می‌روند و بر تن او لباس شاهی می پوشانند. شاه زنان در میان هلهله زنان اطراف خود و در میان کل و شادی آنان وارد میدانگاه می‌شوند.
روز ورف چال زنان روستا و بانوان طایفه از یک هفته پیش از ورف چال خود را برای آن روز آماده می کنند؛ شیرینی می‌پزند و مهیای رفتن به روستا می‌شوند. بسیاری از اهالی طایفه اسک مانند طوایف دیگر علاوه بر سکنی گزیدن در شهر در روستا نیز منزل ییلاقی دارند.
زنان کم کم آماده سر زدن به خانه اهالی می‌شوند. رسم است که زنان در ورف چال به خانه دخترانی که به تازگی نامزد کرده‌اند بروند از آنان طلب شیرینی کنند. ترانه خوانی و شادی در کوچه‌های این روستا طنین انداز شده است. خانه‌های کوهپایه‌ای اسک در میان کوچه‌های باریک و خنک روستا دیدنی است.
تا ظهر و حوالی وقت ناهار، وقت زنان می‌گذرد؛ پیران روستا معتقدند مراسم ورف چال باید به دعا و نیایش بگذرد اما جوان‌ترها به برگزاری یک روز شاد تمایل بیشتری دارند. زنان می‌دانند با نزدیک شدن ظهر، مردان کم کم می‌رسند. مردانی که نیم روزی را برف به دوش کشیده‌اند تا سنت ورف چال را به جای آورند پس از صرف ناهار به روستا باز می‌گردند.
مردان طبق سنت، برف را از اطراف به درون چاهی در منطقه اسک وش می‌ریزند و اعتقاد دارند این امر به سلامتی آنان در طول سال کمک می‌کند و رزق و روزی اشان را زیاد می‌کند برای همین است حتی گلوله‌ای کوچک هم شده برف را حمل می‌کنند.
ورف‌چال با بیش از 600 سال سابقه در 80 کیلومتری دل ارتفاعات دماوند علاوه بر به‌پا داشتن آئین و رسوم، نشان از اعتقاد قلبی و دینی به پیر بزرگوار منطقه دارد زیرا در زمان قدیم مردم روستاهای اطراف لاریجان برای فصل تابستان، تأمین آب اهالی روستا، آب خوراکی احشام و زراعت دغدغه تأمین آب داشتند و هر ساله برای تأمین آب برنامه‌های خاصی در نظر می‌گرفتند.
انتهای پیام/
