زائران و مجاوران حرم مطهر حضرت معصومه (س) از شب گذشته همزمان با دومین شب از لیالی قدر بر سر و سینه زنان در مراسم سوگواری شهادت مولای متقیان حضرت علی (ع) شرکت کردند و امروز نیز هیات‌های مذهبی با برگزاری آیین‌های عزاداری و سینه زنی به سوگ نشستند.

حرم مطهر و صحن‌های بارگاه ملکوتی حضرت معصومه (س) سیاهپوش شده و نوای نوحه‌خوانی و مرثیه‌سرایی در سوگ شهادت امام علی (ع) به گوش می‌رسد.

امروز تمام اماکن و خیابان‌های شهر قم با پرچم‌های عزا به نشانه شهادت اول مظلوم عالم، سیاهپوش است.

در بیوت علما و مراجع عظام تقلید، همچنین دفتر رهبر معظم انقلاب در قم، آیین‌های سخنرانی و مداحی برپا شده، و دسته‌های نوحه خوانی و سینه‌زنی به طرف بارگاه ملکوتی حضرت معصومه (س) در حرکت هستند.

حضور زائران غیر ایرانی از ملیت‌های مختلف همدوش با سایر عزاداران از جلوه‌های ویژه آیین‌های عزاداری بود.

در مسجد مقدس جمکران، میعادگاه عاشقان حضرت مهدی (عج) نیز آیین‌های مختلف عزاداری شهادت امام علی (ع) در حال برگزاری است و زائران با حضور خویش در این مکان ملکوتی، این مصیبت بزرگ را به امام زمان (عج) تسلیت می‌گویند.

امروز در سراسر شهر قم برپایی مجالس روضه و سخنرانی در هر کوی و برزن فضای معنوی را برای سوگواری مظلومیت امام علی (ع) فراهم ساخته‌است.

از سوی کمیته امداد امام (ره) پایگاه‌های متعددی برای اجرای طرح اکرام ایتام، ایجاد شده، و خیران و نیکوکاران به تاسی از مولا و مقتدایشان، آمادگی خود را برای حمایت از کودکان یتیم و بی‌سرپست اعلام می‌کنند.

امام علی (ع) در روز ۱۳ ماه رجب سال سی ام عام الفیل در درون کعبه چشم بر جهان گشود، پدر آن حضرت، ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است.

نام ایشان علی، کنیه ابوتراب، ابوالائمه، ابوالحسن و لقب امیرالمومنین، یعسوب الدین، یعسوب المومنین، امام المتقین، سید الاوصیاء، اسدالله، مرتضی، حیدر، أَنزع، قضم، وصی و، ولی است.

امام علی (ع) نخستین کسی که به نبوت حضرت رسول (ص) ایمان آورد، بود. ایشان همیشه همراه پیامبر بود و آن بزرگوار در تمام جنگ‌های زمان حضرت رسول غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزی‌ها به دست برومند و توانای آن حضرت نصیب اسلام و مسلمان شد.

این امام بزرگوار ۶۳ سال در این دنیا زندگی کردند که ۳۳ سال همزمان با پیغمبر اسلام (ص) است که ۱۰ سال قبل از بعثت، ۱۳ سال در مکه و ۱۰ سال در مدینه بود و ۳۰ سال هم پس از رحلت آن حضرت با تحمل سختی‌ها به سر برد.

ایشان دارای ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری ویژه‌ای بودند، مجموعه نهج البلاغه، سرشار از رهنمود‌های اخلاق نظری و عملی است که ایشان برای تربیت مردم از خویش به جای گذاشته‌است.

حکومت امام علی (ع) که حکومت «عدل» بود، در زعامت آن حضرت حتی یک نفر یتیم، خود را بی پناه ندانسته، و با درگذشت پدر مستقیما تحت نظارت، ولی امر و جانشین به حق انبیاء و اولیاء قرار گرفته، و آن چنان مورد لطف و عنایت مولایش قرار می‌گیرد، که دیگران در آن عصر آرزوی یتیمی می‌کردند.

حضرت علی (ع) در واپسین لحظات زندگی نیز به فکر صلاح و سعادت مردم بود و به فرزندان و بستگان و تمام مسلمانان فرمود: «شما را به پرهیزکاری سفارش می‌کنم و به اینکه کار‌های خود را منظم کنید و اینکه همواره در فکر اصلاح بین مسلمانان باشید. یتیمان را فراموش نکنید، حقوق همسایگان را مراعات کنید، قرآن را برنامه عملی خود قرار دهید. نماز را بسیار گرامی بدارید که ستون دین شماست.»

در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری قمری در حالی که حضرت علی (ع) در مسجد کوفه و اقامه نماز صبح در سجده بود، ضربتی از سوی ابن ملجم مرادی بر فرق مبارکش وارد آمد که در این حال آن حضرت فرمود: «فزت و رب الکعبه، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم.»

سرانجام حضرت علی (ع) در ۲۱ ماه رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید و بارگاه ملکوتی آن امام همام در نجف اشرف میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد.