دکتر علیجان سالاریان گفت: بر اساس تجربه حاصل از برپایی دورههای آموزشی برای کشاورزان و دستاندرکاران حوزه زعفران و نیز مطالعه و سرکشی از مزارع این محصول در نقاط مختلف جغرافیایی ایران معتقدم که کشت زعفران به روش سنتی درآمد چندانی برای کشاورزان ندارد و چه بسا که یک چالش هم هست.
وی اضافه کرد: از دیگر سو متاسفانه ۸۰ درصد کشاورزان ایران به مسایل بهزراعی و اقتصاد کشاورزی آگاهی نداشته و یا توجهی ندارند همچنین خام فروشی یک زیان بزرگ و جبرانناپذیر است که در تولید اغلب محصولات نظیر زعفران وجود دارد.
این استاد دانشگاه با تصریح بر اینکه ایران قطب تولید زعفران است، گفت: با وجود این توانمندی بالا ، بر اساس اعداد استخراجی از مرکز آمار ایران چرخش مالی زعفران در دنیا بین ۸ تا ۱۲ میلیارد دلار است اما سهم ایران از این مبلغ فقط حدود ۵۰۰ میلیون دلار میباشد.
سالاریان عمده ترین دلیل این موضوع را شیوه سنتی تولید و عرضه و نیز بی توجهی به اقتصاد کشاورزی عنوان کرد و ادامه داد: اهمیت این موضوع زمانی بیشتر مشخص میشود که بدانیم با وجود قدمت بالغ بر ۲۵۰۰ ساله کشت زعفران در ایران، هنوز کشاورزان ما بدون اطلاع از دانش روز به کشت محصول مشغول هستند.
وی اضافه کرد: اکنون در کشورهای حاصلخیز دنیا حتی روی ژن محصولات کار می کنند تا کیفیت و کمیت تولیدات کشاورزی را افزایش دهند اما اغلب کشاورزان ایران درگیر مسائل روزمره و پیش افتاده هستند و از علم نوین و به زراعی اطلاعی ندارند و یا اگر هم دارند بدلایل مختلف امکان پیاده سازی آن برایشان مقدور نیست.
سالاریان با بیان اینکه کشت غرقابی و کشاورزی خرده مالکی از چالش های عام حوزه کشاورزی ایران است؛ گفت: بطور خاص در تولید زعفران نیز تمام مراحل کاشت، داشت و برداشت و حتی خشک کردن زعفران به شیوه سنتی انجام می شود و مکانیزاسیون در آن جایگاهی ندارد.
وی افزود: شاید خود مکانیزاسیون هم یک چالش در حوزه کشاورزی باشد زیرا دخالت انسان و به تبع آن اشتغال را کاهش می دهد اما از دیگر سو نمی توان انتظار داشت با خشک کردن زعفران به شیوه دستی و سنتی بتوان برای صادرات خیز برداشته و با محصولات مرغوب دنیا رقابت کرد.