فرزند ارشد امام حسین در ۱۱ شعبان سال ۳۳ قمری متولد شده اند.

حضرت علی اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) و لیلا دختر ابو مرّة بن عروة بن مسعود ثقفی بوده اند.

دکتر محمدرضا سنگری، نویسنده و محقق عاشورایی درباره ویژگی‌ها و فضایل حضرت علی اکبر (ع) می‌گوید:بر اساس منابع تاریخی معتبر امام‌حسین (ع) نه فرزند داشتند شامل‌: شش پسر و سه دخترو علی‌اکبر (ع) اولین فرزند امام‌حسین (ع) است که در سال ۳۳ یا ۳۴ هجری در عصر عثمان متولد شده است. ایشان در کربلا ۲۷ ساله بودند و این‌که در برخی منابع، ۱۸ ساله یا نوجوان معرفی می‌شوند درست نیست.

مادر حضرت علی‌اکبر لیلا دختر ابی‌مُّره پسر مسعود ثقفی است که شخصیّت جدّ‌ِ ایشان (عروه‌بن مسعود) یعنی پدر بزرگ حضرت لیلا (س) بسیار بزرگوار بوده‌اند، این شخصیت سال هشتم هجری خدمت پیغمبر (ص) رسید، اسلام را پذیرفت و ایمان آورد.

پیامبر (ص) پس از بازگشت از معراج گفت: در آسمان چهارم حضرت مسیح را دیدم. با دیدن او به یاد عروه‌بن مسعود افتادم. این سخن پیامبر نشان می‌دهد که عروه‌بن مسعود به حضرت مسیح شباهت داشته است.

او پس از اسلام آوردن، به نزد پیامبر (ص) رسید و گفت: من در میان مردم طائف نفوذ زیادی دارم، اجازه دهید به این سرزمین بروم و مردم را به اسلام دعوت کنم. پیامبر (ص) فرمود: برو، اما بدان این مسیر، خون دارد، خطر دارد. آیا هنوز هم آماده‌ای که بروی؟ گفت: عاشقانه می‌روم.

ایشان بسیار خوش چهره بود و صدای زیبایی هم داشت او اذان را به زیبایی می‌گفت: به سمت ثقیف می‌رفت و مردم را به اسلام و خداپرستی دعوت کرد. جمعی به اسلام گرویدند و جمعی دیگر از پذیرش سرباز زدند. سپس تعدادی تیرانداز جمع کردند و او را در حالی که اذان می‌گفت و صدای اذانش تمام فضا را پر کرده بود تیر زدند و به شهادت رساندند.

اما شهادت این مرد بزرگ، اثر عجیبی بر روی مردم ثقیف گذاشت بطوری که پشیمان شده و برای عذرخواهی نزد پیامبر (ص) آمدند و گفتند که آماده‌ایم تا اسلام را بپذیریم.

جد مادری حضرت علی‌اکبر مؤذن بود و چهره بسیار زیبائی هم داشت. مردم مکه و مدینه معتقد بودند که اگر خدا بخواهد پیامبری برگزیند احتمالا همان عروه‌بن مسعود را برمی‌گزیند؛ که در قرآن اشاره‌ای به این موضوع نیز شده‌است.

این نشان از فضیلت، وقار، شعور، عظمت و ابهت در سیمای ایشان دارد. او سخاوت و بخشندگی داشت و بسیار آزاداندیش بود. این خصوصیت یعنی اذان‌گوئی زیبا و شباهت به مسیح (ع) از عروه‌بن مسعود به مُرّه و از ایشان نیز به حضرت لیلا منتقل گشت و در هیئت علی‌اکبر (ع) خودش را نشان داد.

اگر از سمت چپ به چهره علی اکبر نگاه می‌کردید، مسیح را می‌دیدید، اما از سمت راست بسیار شبیه پیامبر بود؛ یعنی این زیبائی، وقارو صلابت در چهره این خانواده بود و به علی اکبر (ع) منتقل شد.

اما یک خصوصیت هم از مادرش گرفت لقب حضرت لیلا «بِرّه» بود، به معنی نیکوکار و بخشنده که این بخشندگی به حضرت علی‌اکبر (ع) منتقل شد. جالب است که در تمام طول مسیر، یعنی از ۲۷ رجب که حضرت اباعبدا‌لله حرکت می‌کند، تا کربلا مؤذن‌های کربلا مشخص‌اند، از جمله ابوثمامه صائدی، حجاج‌بن مسروق؛ اما در صبح عاشورا، امام از حضرت علی‌اکبر (ع) می‌خواهد تا اذان بگوید.

تا صدایی شبیه صدای پیامبر و عروه‌بن مسعود در فضای کربلا بپیچد. می‌گویند در این زمان وقتی حضرت علی‌اکبر (ع) اذان گفت، سپاهیان عمر سعد از خیمه‌ها بیرون آمدند و آن‌هایی که صدای پیامبر را شنیده‌بودند گفتند که پیغمبر به یاری فرزندش آمده‌است، ما با پیامبر نمی‌جنگیم.

عمرسعد (لعنت‌الله علیه) کسانی را فرستاد تا ببیند چه خبر شده، دیدند که علی‌اکبر (ع) روی ارتفاع ایستاده و صدای دلنشین او که شبیه صدای پیامبر (ص) است در فضای کربلا پر و بال گشوده است؛ و چنین است که امام‌حسین (ع) زمانی‌که حضرت علی اکبر (ع) را به میدان فرستاد سرش را بلند کرد و در پیشگاه الهی عرض کرد: من جوانی را به میدان می‌فرستم که «اشبه الناس خَلقاً و خُلقا‌ً و منطقا‌ً برسول الله (ص)» است؛ یعنی سه ویژگی او خَلقش (خصوصیات ظاهری)، خُلقش (اخلاقش) که خداوند در قرآن در مورد پیامبر (ص) می‌فرماید: انّک لعلی خلق عظیم؛ پیامبر (ص) خلق عظیم داشت و این خلق عظیم در علی‌اکبر (ع) هم بوده است.

آرام بخش کربلا علی اکبر بود

هر کس شیوه آرامش‌بخشی در خانواده می‌داند به شیوه و به فضیلت اخلاقی حضرت علی اکبر (ع) خود را آراسته است. می‌گویند: وقتی خیمه‌ها به هم می‌ریخت و سر و صدا بلند می‌شد به خصوص وقتی که شمر آمد و با چهار هزار نفر حمله کرد و دور خیمه‌ها را گرفت و می‌خواست جنگ را شروع کند، حضرت اباعبدالله (ع) به علی‌اکبر (ع) فرمود: سکناهّن، برو و به خیمه‌ها آرامش ببخش.
وجود علی‌اکبر (ع) در کربلا آرامش‌بخش بود، برای همین است که در کربلا وقتی که می‌خواست به میدان برود تمام اهل حرم به ویژه کودکان که با او انس بیشتری داشتند، به دور او حلقه زدند.

در آن لحظه کار‌های عجیبی می‌کردند، می‌گویند: گردنبند‌هایشان را به اسبش آویزان می‌کردند، بچه‌ها گوشوار‌ه هایشان را درمی‌آوردند و چنان حلقه زده بودند که حضرت ابا عبدالله (ع) فرمود: زودتر حرکت کن وگرنه فرصت رفتن به میدان را از تو خواهند گرفت.

و این چنین فرزندی که شبیه دو پیامبر است در نسل حسین بن علی متولد می‌شود.پسری شبیه دو پیامبرکه در خلقیات و منطق و سخن گفتن بسیار شبیه رسول خدا بود به گونه‌ای که خانم زینب می‌فرماید هرگاه دلتنگ رسول خدا می‌شدیم به علی اکبر نگاه می‌کردیم.

پذیرایی ویژه از در راه ماندگان

او سخاوتمند و بسیار آزاداندیش بود، یک خصوصیت هم از مادرش گرفت لقب حضرت لیلا «بِرّه» بود، به معنی نیکوکار و بخشنده که این بخشندگی به حضرت علی‌اکبر (ع) منتقل شد، حضرت علی‌اکبر (ع) در نوجوانی یعنی در حدود ۱۵ سالگی از امام‌حسین (ع) درخواست می‌کند که خانه‌ای در اختیارش بگذارد بر روی یک تپه تا از مسافران بیابان پذیرایی کند.

خودش دیگ‌های غذا را روی آتش می‌گذاشت و نظارت می‌کرد تا غذا خوب می‌پخت (که در وصف همین هم شعری سروده‌اند) و گوشت‌ها رشته‌رشته می‌شدند، آن‌وقت از مهمانان پذیرایی می‌کرد. بیرون در می‌ایستاد و به این‌ها خسته نباشید می‌گفت و دست محبّت بر سرشان می‌کشید و با پای برهنه بدرقه‌شان می‌کرد تا به خانه وارد شوند.

چنین فرزندی از خاندان کرم اهل بیت دور نیست، به یمن میلاد مبارک این جوان دلاور کربلا امروز روز جوان نامیده شده است باشد که در زیر سایه نگاه حضرت علی اکبر نسل جوان مان از تیررس نگاه اهل بیت دور نشوند. الهی آمین

مرضیه السادات حسینی راد