در تهران آن روزگار که امکانات تفریحی‌آنچنانی برای استفاده مردم نداشت، معرکه‌گیری برای کشتی‌گرفتن و سرشاخ شدن با خرس یکی از تفریحات جالبی بود که پای همه را به کوچه و خیابان می‌کشاند. مردم کوچه و بازار از نزدیک و از قاب چشمانشان شاهد این‌رویارویی، جنگ دلهره‌آور و ترسناک میان آدم و یک حیوان وحشی مثل خرس بودند و این معرکه زمانی به اوج خود می‌رسیدکه در این مبارزه یکی‌شان روی زمین می‌افتاد و آن وقت بود که صدای جیغ و فریاد تماشاچیان به هوا بلند می‌شد. هرچند خرس بیچاره با غل و زنجیر مهار و قدرتش در اختیار معرکه‌گردان بود؛ اما بااین‌حال تماشای صحنه کشتی آدم و خرس و تلاش برای شکست دادن رقیب، خاطرات و لحظه‌هایی را برای مردمان آن روزگار رقم می‌زد که تا مدت‌ها آن را فراموش نمی‌کردند.

‌حکایت خرس‌رقصان و بزرقصان در تهران

«جعفر شهری» درکتاب «طهران قدیم» درباره اوقات فراغت تهرانی‌ها در قدیم می‌نویسد: «لوطیان و معرکه‌گیران تعداد زیادی از مردم را اطراف خود جمع می‌کردند و خرس‌رقصان‌ها و بزرقصان‌ها هم در برخی خیابان‌های شهر حضور می‌یافتند که خرس و بز را سر دو پا نگاه می‌داشتند و به راه رفتن وامی‌داشتند. بزرقصان‌ها که بز‌ها را رقصانده سر دو پا راه می‌بردند و معلق زدن تعلیمشان داده بر سر تیرشان می‌کردند. آن‌ها هر چند گاه در میدان‌ها و خیابان‌ها فعالیت می‌کردند و درواقع سرگرمی‌هایی گذرا و موقت به شمار می‌آمدند که برای چند ساعتی مردم را به دور خود گرد آورده، سپس پراکنده می‌شدند.»

منبع: همشهری آنلاین