ناسا برای تامین مخارج اکتشافات فضایی چه برنامه‌ای دارد؟
ناسا برنامه‌ای را برای تأمین مالی مجموعه جدیدی از فناوری‌های اکتشاف فضایی آغاز کرده است که روزی می‌توانند سودمند و شاید حتی دگرگون کننده باشد.
برنامه «مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا» (NIAC)، بودجه‌ای را برای مطالعات اولیه در مورد فناوری‌هایی فراهم می‌کند که می‌توانند از ماموریت‌های آینده پشتیبانی کنند. این آژانس در اوایل ماه جاری میلادی اعلام کرد کمک‌های مالی NIAC به ارزش ۱۷۵ هزار دلار به ۱۴ پژوهشگر داده می‌شوند که در حال بررسی مرز‌های احتمالی برای ارزیابی فناوری‌های جدید ناسا هستند.
انتخاب‌های فاز یک امسال NIAC شامل ایده‌هایی برای تلسکوپ‌های فضایی هستند؛ مانند نوع جدیدی از رصدخانه که از هزاران ماهواره کوچک یکسان با استفاده از مفهوم تداخل‌سنجی تشکیل شده و دیگری که از شکل‌دهی سیال در ریزگرانش برای ایجاد یک آینه به عرض ۵۰ متر برای نسل جدیدی از تلسکوپ‌های فضایی استفاده می‌کند. مفهوم دیگری به دنبال این است که تلسکوپ بتواند سیارات مشابه زمین را که به دور ستاره‌های مشابه خورشید در فاصله ۳۲.۶ سال نوری از زمین می‌چرخند، شناسایی کند.
مفاهیم مرتبط با سوخت و موتور هسته‌ای برای کاربرد احتمالی در حمل و نقل فضایی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. یک قایق پرنده برای کاوش در قمر بزگ زحل موسوم به «تایتان» (Titan) و یک راکتور هسته‌ای هیبریدی برای دسترسی به قمر‌های یخی مانند قمر مشتری موسوم به «اروپا» (Europa) نیز از جمله ایده‌هایی هستند که به تازگی تامین مالی شده‌اند.
«بیل نلسون» (Bill Nelson)، مدیر ناسا در بیانیه‌ای که این آژانس در ۹ ژانویه منتشر کرد، گفت: ناسا جرات دارد غیرممکن‌ها را ممکن کند. این تنها به دلیل وجود نوآوران، متفکران و افرادی است که به ما کمک می‌کنند تا آینده اکتشافات فضایی را تصور و آماده‌سازی کنیم. برنامه NIAC به این دانشمندان و مهندسان آینده‌اندیش کمک می‌کند تا تجهیزات و پشتیبانی لازم را برای تشویق کردن فناوری‌هایی که مأموریت‌های آینده ناسا را امکان‌پذیر می‌سازند، فراهم آورند.
فهرست کامل ایده‌ها و محققین اصلی آن‌ها که برای کمک‌های مالی فاز یک برنامه «NIAC ۲۰۲۳» انتخاب شده‌اند، در زیر آمده است.
۱. تلسکوپ سیال برای فعال کردن نسل بعدی رصدخانه‌های فضایی بزرگ. «ادوارد بالابان» (Edward Balaban)، «مرکز تحقیقات ایمز» (ARC) ناسا در سیلیکون ولی، کالیفرنیا.
۲. پیشرانه فوتوفورتیک که امکان کاوش در مزوسفر را فراهم می‌کند. «ایگور بارگاتین» (Igor Bargatin)، «دانشگاه پنسیلوانیا» (UPenn) در فیلادلفیا.
۳. دسترسی به اقیانوس‌های جهان یخی با روش همجوشی هسته‌ای. «ترزا بنیو» (Theresa Benyo)، «مرکز تحقیقات گلن» (Glenn Research Center) ناسا در کلیولند.
۴. شکل‌دهی خمیده به سازه‌های فضایی بزرگ که از نظر الکترواستاتیکی فعال هستند. «زاکاری کوردرو» (Zachary Cordero)، دانشگاه «ام‌آی‌تی «(MIT)
۵. خط لوله اکسیژن قطب جنوب قمری. «پیتر کورری» (Peter Curreri)، شرکت «لونار ریسورسز» (Lunar Resources) در هیوستون.
۶. پیشرانه موسوم به «Pellet-Beam Propulsion» برای اکتشاف فضایی موفق. «آرتور داوویان» (Artur Davoyan)، «دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس» (UCLA)
۷. گروه جدیدی از پیشرانه هسته‌ای دووجهی حرارتی/الکتریکی با چرخه روتور موجی که امکان انتقال سریع به مریخ را فراهم می‌کند. «رایان گوس» (Ryan Gosse)، «دانشگاه فلوریدا» (UF)
۸. مصالح خودپرورش‌دهنده برای مجهز کردن زیستگاه‌ها در مریخ. «کونگروی جین» (Congrui Jin)، «دانشگاه نبراسکا» (UNL)
۹. رصدخانه بزرگ برای طول موج‌های بلند. «مری کنپ» (Mary Knapp)، دانشگاه ام‌آی‌تی
۱۰. «تایتان ایر» (TitanAir)، مجموعه سیال پیشرو برای فعال کردن علوم پیشرفته. «کوئین مورلی» (Quinn Morley)، شرکت «پلنت اینترپرایزز» (Planet Enterprises) در واشنگتن
۱۱. «امبرکور فلش‌لایت» (EmberCore Flashlight)، بررسی ویژگی‌های ماه از راه دور با منبع پرتو ایکس و گاما. «کریستوفر موریسون» (Christopher Morrison)، شرکت «اولتراسیف نوکلییر کوآپریشن» (USNC) در سیاتل
۱۲. تشخیص‌دهنده سیاره فراخورشیدی برای شناسایی و بررسی تمام سیارات فراخورشیدی مشابه زمین که به دور ستاره‌های مشابه خورشید می‌چرخند. «هیدی نیوبرگ» (Heidi Newberg)، «موسسه پلی‌تکنیک رنسلیر» (RPI) در نیویورک
۱۳. ژنراتور انرژی سلولی حرارتی رادیوایزوتوپ. «استفن پولی» (Stephen Polly)، «موسسه فناوری راچستر» (RIT) در نیویورک
۱۴. موتور موشک هواژل. «رایان وید» (Ryan Weed)، «پوزیترون دینامیکس» (Positron Dynamics) در سیاتل
برنامه NIAC در سال ۲۰۱۱ آغاز شد و توسط «اداره ماموریت فناوری فضایی» (STMD) ناسا تامین مالی می‌شود.
منبع: اسپیس
