امام علی (ع) فرمودند: ألا و إنَّ الظُّلمَ ثلاثةٌ: فَظُلمٌ لا یُغفَرُ، و ظُلمٌ لا یُترَکُ، و ظُلمٌ مَغفورٌ لا یُطلَبُ، فأمّا الظُّلمُ الذی لا یُغفَرُ فالشِّرکُ بِاللّه ِ ··· و أمّا الظُّلمُ الذی یُغفَرُ فَظُلمُ العَبدِ نفسَهُ عندَ بعضِ الهَناتِ، و أمّا الظُّلمُ الذی لا یُترَکُ فظُلمُ العِبادِ بَعضِهِم بَعضا» «بدانید که ظلم بر سه گونه است: ظلمى که هرگز بخشیده نمى شود، ظلمى که بازخواست مى شود و ظلمى که بخشوده مى شود و بازخواست نمى‌شود. اما ظلمى که هرگز بخشیده نمى‌شود، شرک ورزیدن به خداست ···، اما ظلمى که بخشوده مى‌شود ستمى است که بنده با ارتکاب بعضى گناهان کوچک به خود روا مى‌دارد و اما ظلمى که بازخواست خواهد شد، ستم بندگان به یکدیگر است.»

منبع: نهج البلاغه