آیت الله جوادی آملی، درمورد شخصیت والای امام حسن مجتبی (ع) و ایام صفر می‌فرمایند: ایام، متعلق به وجود مبارک امام حسن مجتبی (ع) است و اگرچه مرحوم کلینی، رحلت ایشان را آخر صفر می‌دانند، ولی مرحوم صدوق و برخی از بزرگان و مشایخ دیگر، رحلت این امام بزرگوار را در تاریخ هفتم صفر عنوان کرده اند.

امام حسن مجتبی (ع) فرموده اند: «کونوا اوعیه العلم و مصابیح الهدی» یعنی ذات اقدس الهی به شما قلبی دادند و فرمودند: این ظرف را از دو چیز لبریز کنید که جای خالی نداشته باشد. اول این که تا جا دارد، در او علم وارد کنید و نگویید ما نمی‌توانیم به این جا برسیم و دوم این که چراغ هدایت باشید و جامعه را روشن کنید و خیلی لازم نیست حرف بزنید! و همین کار عادی را انجام دهیم.

مردم شیفته عالم با عمل هستند و هیچ کس از عطر متنفر نیست و خداوند متعال، انسان را معطر و عطر دوست خلق کرده اند و جامعه از ما فقط علم و عمل و عقل می‌خواهد.

توجه امام حسن مجتبی(ع) به تعلیم و تربیت کودکان 

وجود امام حسن مجتبی(ع) کار آموزش و پرورش را در خانه انجام می دادند و بچه های خودشان و برادرزاده هایشان(یعنی فرزندان امام حسین(ع)) و سایر بچه ها را جمع کردند و مکتب تعلیم و تربیت خانوادگی تشکیل دادند و برای آن ها درس گفتند و فرمودند: بچه های من، بچه های حسین بن علی(ع)، بچه های برادران من و برادرزاده های من! الان کوچک هستید ولی آینده، بزرگان مملکت هستید و کشور به دست شماست و سپس شروع به تعلیم و تربیت آن ها کردند. 

راه سعادتمندی در دنیا

آیت الله جوادی آملی، در یکی از درس های اخلاق خود به یکی از بیانات امام حسن مجتبی(ع) اشاره کردند و فرمودند:« می خواهید در دنیا سعادتمند باشید، این دو کار را انجام دهید و در مسائل مادی، پایین تر از خودتان را ببینید. خیلی ها هستند که وضع زندگی شان از ما ساده تر است. بنابراین، آن ها را ببینیم راحت هستیم و در مسائل معنوی، خیلی ها از ما بالاتر و عالم و آگاه تر هستند، آن ها را ببینیم. 

امام حسن مجتبی(ع) فرمودند: در امور معنوی، حتماً بالاتر از خود را ببینید و در امور دنیوی و مادی، همیشه ساده تر از خود را ببینید.