بار‌ها شنیده‌ایم: «فرزندانتان همان می‌شوند که شما هستید.» با شنیدن این جمله، والدین می‌خواهند پدر و مادر خوبی باشند تا بچه‌هایشان خوب شوند. برای همین آن چیزی را که خوب می‌دانند، هنگام ارتباط با فرزندان پیاده می‌کنند؛ اما ممکن است آن اخلاق و رفتار در خودشان نهادینه نشده باشد. پس تلاششان محکوم به شکست می‌شود و در فرزندشان جان نمی‌گیرد.

بیشتر بخوانید

• آیا شخصیت واقعی تان را آشکار می‌کنید؟

اینکه می‌گویند تربیت فرزند از بیست سال قبل از تولدش آغاز می‌شود، یعنی پدر و مادر از مدت‌ها قبل باید خودشان در مسیر تربیتی قرار گرفته باشند و سعی در تربیت خود کنند. چون آداب و فرهنگی که در خانواده منتقل می‌شود، نانوشته است و از نسخه اصلی پدر و مادر منتقل می‌شود.

نه آن‌که نشان می‌دهید
بچه‌ها حسگر‌های قوی دارند و می‌فهمند پدر و مادرشان خودشان هستند یا نقش بازی می‌کنند. والدی را در نظر بگیرید که ساعت‌ها و بی‌قاعده مشغول تماشای تلویزیون است؛ اما وقتی فرزندش می‌خواهد دو کارتون ببیند، اعتراض می‌کند که «نمی‌شه یله و رها باشی و مدام پای تلویزیون بشینی که.» یا پدر و مادری که بسیار داد و بیداد می‌کنند و از فرزندشان انتظار دارند آرام و متین باشد. کدام رفتار‌ها در فرزند این خانواده پایدارتر است؟

همان که هستید، باشید
قرار نیست والد بودنتان شما را از خودتان دور کند. اولین قدم تربیت پذیرش این است که قرار نیست برای فرزندانتان سوپرمن باشید. همین یعنی بسیار قدرتمندید. چون پذیرفته‌اید شما هم اشتباه می‌کنید
همان‌طور باشید که هستید، نه بیشتر.

در این حالت هم با خود بیشتر در صلح هستید هم بچه‌ها ارزیابی موافق‌تری از شما خواهند داشت: «پدرم اهل تظاهر نیست»؛ «پدر و مادرم بیشتر شبیه دوست هستن تا پدر و مادر»؛ «اونا هم اشتباه دارن؛ ولی همون شکلی که هستن، دوسشون دارم.»

یک بام و دو هوا می‌شوید؟
شاید وقتی «همان که هستید، می‌شوند» را کنار جمله «همان که هستید، باشید» بگذارید، با خودتان بگویید: «اینجور که نمی‌شه. خودم پر از اشکالم و اگه خودم باشم، پدر/مادر خوبی نمی‌شم.» و از طرفی مسئله این است که اگر نقش پدر و مادر خوب را هم ایفا کنید، فرزندتان آن‌طور که می‌خواهید بار نمی‌آید. عجب تناقضی!

یک تیر و دو نشان بزنید
همین که هستید، خوبی‌های فراوان دارید و مثل بقیه، اشکالاتی. موثرترین و خوشحال‌ترین کار همین است که روی خودتان سرمایه‌گذاری کنید. راه‌های رشد فردی را یاد بگیرید و خود را در مسیر تربیتی بیندازید. تربیت زمان‌بر است. یک‌شبه تغییر نخواهید کرد.

اولین قدم تربیت پذیرش این است که قرار نیست برای فرزندانتان سوپرمن باشید. همین یعنی بسیار قدرتمندید. چون پذیرفته‌اید شما هم اشتباه می‌کنید و بزرگ‌ترین هنر را دارید: پذیرش خطا و سعی در فهم و اصلاح آن. یواش‌یواش و عمیق رشد را در خودتان و ارتباطاتتان مشاهده می‌کنید. گوارایتان.

منبع: تبیان