حجت‌الاسلام و المسلمین رضا محمدی، سخنران مذهبی درباره نذر کردن گفت: نذر کردن از زمان فرزندان آدم تا پیامبران بوده است. به عنوان مثال، مادر حضرت مریم نذر کرده که فرزندش در راه خدا باشد. نذر اختصاص به اسلام ندارد و قبل از اسلام هم بوده است. 

به گفته حجت‌الاسلام محمدی، در ادیان دیگر نذر بوده تا اینکه در اسلام نذر یکی از مستحبات تاکید شده است. گاهی نذر می‌کنند که حاجتشان داده شود و گاهی هم با این هدف که عمل خوبی انجام شود، نذر صورت می‌گیرد؛ بنابراین سابقه نذر به فرزندان آدم برمی‌گردد. 

این سخنران مذهبی درباره نوع نذری دادن هم گفت: هر کاری که عنوان خوب بودن را داشته باشد، می‌تواند نذر باشد. به عنوان مثال، صلوات می‌تواند نذر باشد، وضو گرفتن و ... بنابراین در مقدار نذر شرط خاصی وجود ندارد که بگوییم باید این مقدار باشد. مثلاً می‌توانیم نذر کنیم که اگر حاجتمان داده شود، ۱۰ صلوات برای فلان شهید می‌فرستیم. البته در نذر، صیغه شرط است که این صیغه می‌تواند به زبان فارسی یا عربی باشد. 

حجت‌الاسلام و المسلمین رضا محمدی گفت: اگر صیغه نذر بر زبان جاری نشده باشد، نذر شرعی محقق نشده است. چون نذر از مواردی است که اگر کسی به آن عمل نکند، کفاره دارد و کفاره آن سنگین است. به همین دلیل، اگر صیغه نذر گفته نشده، نذری هم محقق نشده است. 

وی در پاسخ به این سوال که اگر صیغه نذر بر زبان جاری نشده باشد، آیا حاجتی هم در کار نخواهد بود، گفت: نذر، عهد، دعا، صدقات و ... در حد مقتضی عمل می‌کند. ممکن است مقتضی موجود باشد، ولی مانعی جلوی اقتضا را بگیرد. هرکسی دعا کند، حتماً دعایش مستجاب می‌شود، ولی گاهی مانع جلوی دعا را می‌گیرد؛ بنابراین نذر مقتضی‌اش را ایجاد می‌کند، مشروط به اینکه حاجتش به صلاحش باشد.