حجت‌الاسلام علی سرلک، استاد حوزه علمیه گفت: نقش نذری در جغرافیای فرهنگی ما ایجاد طراوت، توجه به نیاز‌های جاری در حمایت از فرهنگ توحیدی است. کسانی که نذر می‌کنند عملاً از یک جریان فرهنگی حمایت می‌کنند و جزو حمایتگران و بانیانی هستند که جریان فرهنگی مورد علاقه‌شان را پیش می‌برند.

این کارشناس مذهبی گفت: عموم کسانی که نذر می‌کنند نذر را به عنوان تحفه و هدیه تقدیم می‌کنند تا به نوعی توجه خدا و اولیا را به دست بیاورند. به همین دلیل، نذر یک پیشکش عاشقانه است که از یک‌سو جریانات اجتماعی و فرهنگی را تقویت می‌کند و از سوی دیگر به شخص نذر‌کننده آرامش و تقرب به خدا می‌دهد.

به گفته حجت‌الاسلام سرلک، هرچه نذر از درجه خلوص و پاکی بیشتری برخوردار باشد، نذرکننده را هم به درجات بالاتر و تقرب بیشتر می‌رساند و باعث برآورده شدن حاجتش نیز می‌شود.

این کارشناس مذهبی گفت: آنچه نذر می‌شود به دلیل نسبتش به خدا جنبه معنوی و قدسی پیدا می‌کند. به همین دلیل غذا، شربت، آب و هرچیزی که از این طریق نسبتی با چنین حقیقتی برقرار کند، گویا در شرایط جدید باز تولید می‌شود. ایموتو ژاپنی هم نشان داده که حتی رفتار مولکولی آب در چنین نسبت‌هایی تغییر می‌کند.

استاد حوزه علمیه گفت: در قرآن آمده است که پیراهن یوسف که به بدن یوسف متبرک شده بود، سبب بینایی چشمان حضرت یعقوب شد. خلاصه اینکه نسبت‌ها، ماهیت پدیده‌ها را متفاوت می‌کند.