حسین رحمانی گفت: محوطه باستانی ریوی ۱۱۰ هکتار گستره دارد و به عنوان قدیمیترین استقرارگاه انسان در شمال شرق کشور شناخته میشود که به عصر مفرغ باز میگردد و از سال ۱۳۴۶ در فهرست میراث فرهنگی ثبت ملی شد
او گفت: بخشهایی از این محوطه باستانی به دلیل فعالیت کورههای آجر پزی از سال ۱۳۶۰ در معرض تخریب قرار دارد و متاسفانه برخی افراد در گذشته بدون توجه به میله کوبی سازمان میراث فرهنگی اقدام به تاسیس کورههای آجرپزی کرده اند.
رحمانی گفت: این کورهها حدود ۳ درصد از مرکز و جنوب این محوطه تاریخی را تخریب کردند به طوری که یکی از تپههای مرکزی و مهم تاریخی به طور کامل و در حدود سه چهارم از تپه دیگر را تخریب و محو کردند که در نقشههای هوایی در سالهای قبل از تخریب این دوتپه وجود دارند و نمایان هستند.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی خراسان شمالی گفت: ۱۲میلیارد ریال سال گذشته به مرمت این اثر تاریخی اختصاص یافت و بخشهایی از این محوطه مرمت شد.
محوطه تاریخی ریوی که در سال ۱۳۴۶ با شماره ۷۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یکی از مهمترین استقرارگاههای تاریخی شمال شرق کشور محسوب میشود که بقایای باستانشناسی از دورههای مفرغ، آهن، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و اسلامی را در خود جای داده است. این محوطه تاریخی در سه کیلومتری غرب شهر آشخانه در استان خراسان شمالی قرار دارد.
تاکنون ۹ دوره کاوشهای باستانشناسی در این محوطه انجام شده است و این کاوشها استمرار خواهد داشت و هفت فصل از این کاوشها با حضور باستانشناسان آلمانی انجام شد، اما ۲ فصل با همه گیری کرونا راکد ماند.
مطالعات باستان شناسان در این محوطه نشان از وجود یک شهر در این منطقه است و بناهای حکومتی و ساختمانهای بزرگ خارج شده از دل خاک نیز موید این مطالعات است. قدیمیترین بخش این محوطه را گورستانی است که کارشناسان قدمت آن را مربوط به سه هزار و ۷۰۰ سال قبل میدانند.