حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی، کارشناس مذهبی، در خصوص شیوه و سیره زندگی امام جواد(ع) گفت: سیره زندگی امام جواد(ع) را می توان، بیشتر در سخنان ایشان و توصیه هایی که حضرت به اصحاب خود می کردند، جستجو کرد؛ به طوری که یکی از مهم ترین فرمایشات امام جواد(ع)، موضوع اعتماد کردن به پروردگار عالم است که ایشان می فرمودند:«الثِّقَةُ باللّه ِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ ، و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ. » «اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانى است و نردبان رسيدن به هر بلندايى.»

از دیگر ویژگی های امام جواد علیه السلام، موضوع جود و احسان آن حضرت است.

این کارشناس مذهبی با اشاره به نامه امام رضا(ع) به فرزندشان ادامه داد: روایتی وجود دارد مبنی بر این که امام رضا(ع) نامه ای برای امام جواد (ع) فرستادند و در آن، فرمودند که یا اباجعفر! ای فرزندم! شنیده ام که ملازمان و خدمتگزاران تو، وقتی که می خواهی از منزل بیرون بروی، تو را از درب کوچک بیرون می برند و تو از درب رسمی منزل، ورود و خروج نمی کنی. قسم به حقی که بر گردن تو دارم، از تو می خواهم که رفت و آمدت همواره از یک درب باشد و هر زمانی که بیرون می روی، مقداری پول نقد همراه خودت داشته باشی و به هر کسی که به تو می رسد از مواهب خود بهره مند کنی و افراد را مأیوس از پیش خود، نرانی و اجازه دهی که مردم از وجود تو بهره مند شوند.
علم الهدی گفت: حُسن سلوک امام جواد(ع)، یکی دیگر از ویژگی ها و سبک زندگی ایشان بود که از جمله بیانات حضرت این بود:«إيّاكَ و مُصاحَبَةَ الشِّرّيرِ ؛ فَإِنَّهُ كَالسَّيفِ المَسلولِ ؛ يَحسُنُ مَنظَرُهُ ، ويقَبُحُ أثَرُهُ.» «از مصاحبت با شخص شرير بپرهيز كه چون شمشيرِ برهنه است ؛ منظره اش نيكو و اثر (زخم) آن زشت است.» و در بیان دیگر، امام نهم(ع) فرمودند: « عِـزُّ الْمُؤمِـنِ، غِـناهُ عَنِ النّاسِ»«عزّت مؤمن در بى ‏نيازى از مردم است.» و این سبک زندگی است که حضرت به اصحاب و محبین خود نشان داده اند. همچنین، از دیگر فرمایش هایی که از امام جواد(ع) وجود دارد، این است:« خَفْضُ الْجَناحِ زينَةُ الْعِلْمِ، وَ حُسْنُ الاْدَبِ زينَةُ الْعَقْلِ، وَ بَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُ الْحِلْمِ.» «تواضع و فروتنی زينت بخش علم و دانش است، ادب داشتن و اخلاق نيک زينت بخش عقل می باشد، خوش رویی با افراد زينت بخش حلم و بردباری است.»

او افزود: از دیگر روایاتی که از امام جواد(ع) نقل شده است:« اَلْمُؤْمِنُ يَحْتَاجُ إِلَى ثَلاَثِ خِصَالٍ تَوْفِيقٍ مِنَ اَللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ.»«مؤمن نيازمند به سه خصلت است:توفيق از جانب خدا و واعظى از نفس خود داشته باشد، پذيرفتن نصيحت هر كَس او را نصيحت نمايد.» یعنی اولین نیاز مومن، عنایاتی از سوی پروردگار است تا چشمش واقعیت ها را ببیند و زبانش حقیقت گو و قلبش، حقیقت خواه باشد و دست او به سمت حقایق دراز شود و ظلم و تعدی نکند. دومین نیاز انسان این است که گاهی اوقات درون خلوتش، خود را موعظه کند و موردنقد قرار دهد چراکه وقتی خودش این کار را انجام دهد خیلی راحت بر کاستی های زندگی اش فائق می آید و حضرت تأکید کردند مومن باید به حدی متواضع باشد که اگر فردی به او سخن حقی گفت و او را متوجه فرجام کارش کرد باید پذیرای سخنان حق باشد و متکبر و مغرور نباشد و پذیرش داشته باشد.