به این می‌اندیشم که چند چهارشنبه از عمرم گذشته و چند چهارشنبه فراموش نکرده‌ام که باید به، ولی نعمتم از دور و نزدیک سلام و صلوات بفرستم...
نمی‌دانم هر چه هست و هرازگاهی به دلیل غفلت و نسیان و شایدم گناه ریز و درشت یادت از خاطرم دور شده بر من ببخش امام مهربانم؛ ببخش که دستانم خالی است و کوله بارم پر از گناه...
امام رئوفم در تاریکی و پستی و بلندی زندگی دستمان را کم نگرفته‌ای، اما همچنان چشم طمع داریم به مهر و بخشش و سخاوتت...
مهربان امامم؛ زائر و مجاور از بارگاه شما دست خالی برنگشته و من خود نیز کم معجزه ندیده‌ام از پنجره فولادتان آقا جان...
انسان و هزار آمال و آرزوی ناتمام دارد، اما اگر فقط خودتان را از ایزدمنان بخواهیم و خداوند شما را از ما نگیرد تمام آمال و آرزوهایمان در شما خلاصه می‌شود خدا کند که نگاهتان هیچ لحظه از ما دور نشود آقای خوبم...
سلام بر شما سلام بر امام مهربانی‌ها، سلام بر، ولی نعمتمان ...
