بر اساس تحقیقات جدید دانشمندان موسسه ژئوفیزیک دانشگاه آلاسکا فیربنکس، یون‌های هیدروژن و اکسیژن که از جو فوقانی زمین خارج شده و در ماه با هم ترکیب می‌شوند، می‌توانند یکی از منابع آب و یخ شناخته شده ماه باشند.

بنا به گزارش Phys، این تحقیق که به سرپرستی گانتر کلتشچکا، پروفسور موسسه ژئوفیزیک این دانشگاه انجام شده به اعتبار تحقیقات در مورد آب موجود در قطب شمال و جنوب ماه می‌افزاید. یافتن آب از اهداف پروژه آرتمیس ناسا است که به منظور حضور طولانی مدت انسان در ماه دنبال می‌شود. ناسا قصد دارد در این دهه انسان را به ماه بازگرداند.

کلتسکچکا گفت: از آنجایی که تیم آرتمیس ناسا قصد دارد یک کمپ پایه در قطب جنوبی ماه بسازد، یون‌های آبی که سال‌ها پیش از جو زمین منشا گرفته‌اند می‌توانند برای پشتیبانی از زندگی فضانوردان استفاده شوند.

بیشتر بخوانید

• تلاش متا برای فعالیت هوش مصنوعی مانند مغز انسان

تحقیقات جدید تخمین می‌زند که نواحی قطبی ماه می‌توانند تا ۳۵۰۰ کیلومتر مکعب (۸۴۰ مایل مکعب) یا بیشتر از یخ‌های دائمی سطحی یا آب مایع زیرسطحی ایجاد شده از یون‌هایی که از جو زمین خارج شده‌اند در خود جای دهند. این حجم با دریاچه هورون آمریکای شمالی، هشتمین دریاچه بزرگ جهان، قابل مقایسه است.

کلا باور بر این است که اکثر آب ماه، توسط سیارک‌ها و دنباله دار‌هایی که با ماه برخورد کرده اند رسوب کرده است. در دوره ای در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش، استدلال می‌شود  زمانی که منظومه شمسی حدود ۱ میلیارد سال سن داشت، سیارات درونی اولیه و ماه زمین، شاهد برخورد شدید غیرمعمولی از سیارک‌ها بوده اند.