دانشمندان به مدت ۲۰ سال در حال مطالعه مورچههایی بودند که حیات وحش را در جنوب شرقی آمریکا نابود میکردند. ممکن است یک پادزهر طبیعی برای این گونه مهاجم با منشاء آمریکای جنوبی پیدا کرده باشند.
به گزارش 24.ae، آکادمی ملی علوم نتیجه این مطالعه را منتشر کرد که توسط محققان دانشگاه تگزاس در شهر آستین تهیه شده بود. نویسنده اصلی این مطالعه، ادوارد لوبران، تأیید کرد که این گیاه قبلاً منجر به انقراض کانونهای مورچهها شده بود. همچنین او به آزمایشهایی که در بهار و در محیطهای حساس تگزاس برای محافظت از گونههای در معرض خطر انجام میشود، اشاره کرد.
مورچههای قهوهای رنگ از آرژانتین و برزیل با کشتی به آمریکا سفر کرده اند.این مورچههای دیوانه گونه مهاجم دیگری به نام "مورچههای آتشین" را شکار کرده اند، زیرا سمی ترشح میکند که باعث گزش دردناک میشود و با ترشح اسید فرمیک به انواع حیوانات مانند عقرب، مار، مارمولک و پرندگان حمله میکند.
ادوارد لوبران هنگام توصیف مورچههایی که در درختان منطقهای از پارک استرو لانو گراند در تگزاس ناپدید شدهاند، درباره یک "منظره وحشتناک" صحبت کرد. او ادعا کرد که این مورچهها در حال نابودی اکوسیستمها و برای انسان یک "اپیدمی" هستند. همچنین ادامه داد که آنها باعث اختلال در کنتورها، تهویه مطبوع و پمپها میشوند. فقط آفتکشهای بسیار سمی روی مورچههای قهوهای تأثیر میگذارند. در نتیجه موجب میشوند کوههایی پر از مورچههای مرده باقی بمانند.
حدود هشت سال پیش، ادوارد لبران و راب بلوز دریافتند که مقادیری از مورچههای مرده جمع آوری شده در فلوریدا دارای معدههای متورم غیرعادی و پر از چربی هستند. در نتیجه تجزیه و تحلیل آن وجود اسپور، یک پاتوژن ناشناخته را نشان داد.
اسپورها اغلب به سلولهای چربی حشرات حمله میکنند و آنها را به کارخانههایی برای تولید این اسپورها تبدیل میکنند. در میان ۱۵ کلنی مورد مطالعه در طی یک دوره هشت ساله، کاهش تعداد مورچهها با شناسایی این پاتوژن مشاهده شد و ۶۰ درصد کلنیها مردند. به عنوان بخشی از این آزمایشها، محققان مورچههای آلوده به اسپورانژیا را با قرار دادن یک سوسیس آنها را به سمت خود جذب میکنند. سرانجام این آزمایش با موفقیت به پایان رسید، زیرا مورچهها در عرض چند سال منقرض شدند. زیرا لاروهایی که با مورچههای آلوده در تماس بودند بسیار شکننده بودند.
ادوارد لوبران معتقد است که این موضوع دو خبر خوب دارد، اول اینکه یک پاتوژن طبیعی وجود دارد که به طور خاص گونههای مهاجم را با محدود کردن توانایی آنها برای حمله به اکوسیستم هدف قرار میدهد و دوم اینکه دانشمندان میتوانند گسترش آنها را تسریع کنند تا سریعاً به آن دسترسی پیدا کنند تا بتوانند از شر مورچههای قهوهای دیوانه خلاص شوند. این محقق در ادامه توضیح میدهد که این فرآیند زمان میبرد و خاطرنشان میکند که مورچهها یک شبه ناپدید نخواهند شد.
بیشتر بخوانید