کتاب «آلبرکامو در ایران» اثر محمدرضا فارسیان و فاطمه قادری در انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد منتشر شد. این کتاب در چهار فصل به نظریه پذیرش در ادبیات تطبیقی می‌پردازد. کامو نویسنده‌ای است که به تقابل اندیشه‌ها از دریافت تا پذیرش آن می‌پردازد. از آنجایی که آلبرکامو، ادیب و اندیشمند ایرانی از جمله نویسندگان غیرایرانی است که آثارش به زبان فارسی ترجمه شد، بررسی نظریه پذیرش در ادبیات تطبیقی با توجه به این نویسنده اهمیت دارد.

کامو توانست در ۴۴ سالگی جایزه نوبل ادبیات را دریافت کند. با طرح گسترده آرای فلسفی در آثارش بیش از آنکه یک نویسنده باشد، با عنوان یک فیلسوف شناخته می‌شود. وی بیش از نویسندگان هم روزگارش درباره مفهوم پوچی سخن می‌گوید و درزمینه تفهیم آن به مخاطب تلاش می‌کند.

در میان پژوهش‌هایی که دربارۀ آلبر کامو شده است، جای پژوهشی درمورد جایگاه این نویسنده در ایران و علل مقبولیتش براساس نظریۀ پذیرش، از زیرشاخه‌های مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی، خالی بوده است.