به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان  به نقل از indianexpress، در مطالعه‌ای که اخیرا در Nature منتشر شد، محققان شیلیایی از کشف گونه جدیدی از آنکیلوسور‌ها در شیلی خبر دادند. این گونه خانواده‌ای از دایناسور‌ها هستند که به خاطر زره‌های سنگینشان شناخته می‌شوند. این دایناسور که آن را Stegouros elengassen نامیده‌اند، سرنخ‌های جدیدی در مورد این نوع خاص دایناسور‌ها ارائه می‌دهند به طور مثال این گونه از کدام منطقه آمده است. همچنین این دایناسور دارای یک دم استخوانی عجیب و غریب به شکل چماق است.

الکساندر وارگاس، استاد دانشگاه شیلی و یکی از نویسندگان این کتاب، گفت: "بیشتر ویژگی‌هایی را که ما از یک انکیلوسور انتظار داریم این موجو ندارد و دارای یک سلاح دم کاملاً متفاوت است که نشان می‌دهد چیزی بسیار عجیب در آمریکای جنوبی در حال وقوع است." مجموعه متنوعی از آنکیلوسور‌ها زمانی به تعداد زیادی در سراسر ابرقاره شمالی که زمانی شامل آمریکای شمالی و آسیا (لوراسیا) بود پرسه می‌زدند. در اواسط ژوراسیک، آنکیلوسور‌ها با جدا شدن از نزدیکترین خویشاوندان خود، استگوسورها، پوست‌هایی در بدنشان ایجاد شد که پوشیده از رسوبات استخوانی به نام استئودرم بود که شبکه‌هایی از زره‌های دندان‌شکن را تشکیل می‌داد.

در فوریه ۲۰۱۸، تیمی از دیرینه‌شناسان دانشگاه تگزاس به طور تصادفی با مجموعه‌ای از استخوان‌ها در دره سرد ریو لاس چیناس، در جنوب شیلی، برخورد کردند. علیرغم ماهیت ممنوعه‌اش، این مکان یک مکان خاص برای دیرینه‌شناسان است. یک دیرینه شناس به نام وارگاس دهه گذشته را در این مکان با محققانی از جمله مارسلو لپه از موسسه قطب جنوب شیلی کار کرده است که به دنبال قدمت صخره‌ها و جستجوی نقاط داغ فسیلی بودند. تنها پنج روز از ماموریت باقی مانده بود که دیرینه شناسان تگزاس به وارگاس و لپه در مورد این یافته هشدار دادند. آن‌ها که شب‌ها در شرایط بسیار سرد کار می‌کردند، فسیل‌ها را از سراشیبی به سمت کمپ می‌بردند. در این ماموریت یک نفر مچ پایش پیچ خورد و دیگری دنده اش شکست.

اما چیزی که از منطقه بیرون آمد ارزشش را داشت. بقایای بیرون آمده آماده سازی یک انکیلوسور غیرمعمول کامل را نشان داد، ۸۰ درصد از یک اسکلت که شامل تا حد زیادی نیمه مفصلی پشت، مهره ها، شانه ها، اندام‌های جلویی و تکه‌های جمجمه می‌شد. وارگاس گفت، اما بستگان این دایناسورها، اکنون در آمریکای جنوبی و قطب جنوب قرار دارند و کمتر مورد مطالعه قرار گرفته اند. از آنجایی که اعتقاد بر این است که این افراد اولین اعضای گروه را شامل می‌شوند، منشا و تکامل اولیه خانواده یک راز ماندگار برای دیرینه شناسان بوده است. استگوروس تقریباً ۶ فوت طول داشت، با سر نسبتاً بزرگ، اندام‌های باریک و دم کوتاه عجیب و غریب، نوک دم با هفت جفت استئودرم صاف و استخوانی که یک ساختار واحد را شامل می‌شود ویژگی‌های ظاهری این دایناسور را تشکیل می‌دهد.

به نظر می‌رسد که دم عجیب این دایناسور مستقل از سایر آنکیلوسور‌ها تکامل یافته باشد. انکیلوسور‌های اولیه از شمال هیچ دمی به این شکل نداشتند، و بعد‌ها آن‌ها را از طریق تکامل مهره‌های سفت‌شده در دمشان ایجاد شد. اما دم نوع استگوروس از طریق استئودرم‌ها که روی مهره‌ها به هم می‌پیوندند سفت می‌شود و شکل متمایز قلمی را تشکیل می‌دهد. ویکتوریا آربور، متصدی دیرینه شناسی در موزه رویال بریتیش کلمبیا کانادا، گفت که دم این دایناسور شبیه گونه منقرض شده گلیپتودونت است. او می‌گوید "این نمونه جالب دیگری از تکامل سلاح‌های دم استخوانی است که چندین بار در انکیلوسور‌ها تکامل یافته‌اند".

وارگاس و همکارانش با خرد کردن داده‌های آناتومیکی به این نتیجه رسیدند که استگوروس با انکیلوسور‌های جنوبی که در قطب جنوب و استرالیا یافت می‌شوند ارتباط نزدیکی دارد. وارگاس گفت، پس از جدایی نهایی لوراسیا و گوندوانا در اواخر ژوراسیک، دو انکیلوسور‌های شمالی و جنوبی مسیر‌های تکاملی متفاوتی را دنبال کردند که این احتمال را مطرح می‌کند که یک سلسله کامل از آنکیلوسور‌های عجیب و غریب در منطقه گندوانا در انتظار کشف هستند.

وارگاس گفت که استگوروس همچنین نشان دهنده پیشرفتی برای دیرینه شناسی شیلی است. دیرینه شناسان در حال بحث و گفتگو هستند که چگونه رشته خود را کمتر به مؤسسات آمریکای شمالی و اروپایی وابسته کنند. این مقاله که توسط دیرینه شناسان شیلیایی رهبری می‌شود و در مجله Nature منتشر شده است. وارگاس گفت"این نتایج برای حوزه علم در شیلی بسیار نادر است؛ و این تازه آغاز کار است. از نظر پیشرفت تحصیلی، سابقه فسیلی شیلی بسیار مهم است".

کرکلند موافق است که استگوروس ارتباط نزدیکی با Antarctopelta در قطب جنوب دارد، و پیشنهاد می‌کند که حتی ممکن است همان حیوان باشد. اما این امکان وجود دارد که منطقه گوندوانا میزبان چندین دودمان آنکیلوسور، از جمله برخی دایناسور‌های شبیه‌تر به حیوانات شمالی باشد. کرکلند گفت"معمولاً «خانواده» جدیدی از دایناسور‌ها کشف نمی‌شود. تعداد دایناسور‌های زره پوش در نیمکره جنوبی بسیار ضعیف بوده است، اما این جانور به چیزی اشاره دارد که ما از دست داده بودیم. "

بیشتر بخوانید

• سیارک دنباله‌داری که باعث انقراض دایناسور‌ها شد

انتهای پیام/