به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، مسجد جامع عتیق، کهن‌ترین مسجد تاریخی شیراز با قدمتی بیش از یک هزار سال بود که حتی قدیمی‌ترین منبر شیراز نیز با همان شکل دوران گذشته در این مسجد قرار دارد، مسجدی زیبا و منحصر به فرد که پیشینه درخشانش بر اهمیت آن افزوده است.
مسجد جامع عتیق یا مسجد جمعه یا مسجد آدینه در محوطه بین‌الحرمین و در شرق حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) قرار دارد که در داخل صحن آستان مقدس از طریق بازار نوساز، راهی به آن وجود دارد.
این مسجد در دوره بیست ساله سلطنت عمرولیث صفاری در سال ۲۸۱ هجری قمری ساخته شد.
در گذر یک هزار ساله، این مسجد چندین بار از جمله در سال ۹۷۳ هجری قمری در زمان حکومت شاه طهماسب اول صفوی، سال ۱۰۲۶ هجری قمری و ۱۰۲۷ هجری قمری در زمان حکومت شاه عباس کبیر، سال ۱۰۹۲ هجری قمری در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی بازسازی شده است.
در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی این مسجد که در زلزله آن سال‌های شیراز به صورت زیادی آسیب دیده بود به دست شهید آیت‌الله دستغیب، سومین شهید محراب انقلاب اسلامی با کمک و همراهی مردم مرمت و بازسازی شد و از همان‌جا این مسجد تبدیل به سنگری ۴۰ ساله برای آن عالم ربانی شد و عمیق ترین مبارزه با رژیم ستم‌شاهی را در این مسجد دنبال کرد و چه بسیار سربازانی را برای جبهه‌های نبرد حق علیه باطل تربیت کرد.
شاه اسحاق اینجو در سال ۷۵۳ هجری قمری ساختمانی در میان آن بنا كرد كه آن را خدای خانه یا دارالمصحف یا کعبه ثانی می‌نامند كه محل کتابت قرآن، نگهداری جزوات قرآن و مكان تلاوت آن‌ها بوده است.
عمارت خدای خانه و ایوان‌های آن، دارای ۱۲ متر طول و ۱۰ متر عرض و اتاقی که در وسط آن قرار گرفته به ابعاد ۸ متر طول و ۶ متر عرض از سنگ و گچ ساخته شده است.
در ضلع شرقی و غربی این اتاق، دو سنگ مشبک قرار دارد و در دو ضلع جنوبی و شمالی آن، هر کدام یک در ورودی بود که بر روی در ضلع شمالی خاتم‌کاری انجام شده است.
در چهار گوشه خدای خانه، چهار ستون مدور مغازه مانندی وجود دارد که نمای بیرونی آن از سنگ‌های مکعب شکل آجر مانند است که لابه لای آن سنگ‌های رنگین به کار رفته و با گچ نصب شده و روی سنگ‌های آزاره پایین نیز نقش و نگارهایی دیده می‌شود.
بر بالای این عمارت، کتیبه‌هایی به خط ثلث شامل اشعار عربی در وصف قرآن نوشته شد و به گفته خادم این مسجد، اساس این ساختمان فقط برای کتابت قرآن بوده است زیرا در زمان‌های قدیم چاپخانه وجود نداشت که این عمارت برای کاتبان و حافظان قرآن در سال ۷۵۲ هجری قمری در زمان شاه شیخ ابواسحاق اینجو ساخته و تنها یک بار در ۱۳۱۶ خورشیدی مرمت شد.
در این عمارت یک جلد قرآن ۳۰ پاره جزء به جزء مربوط به دوره شاه اسماعیل صفوی که در گوشه تمام صفحات آن نوشته مسجد جامع عتیق و چند قرآن تک جزئی وجود داشته که به گفته برخی زمانی قرآن دست‌نویس حضرت علی(ع) در اینجا وجود داشته است و اکنون تمام این قرآن‌ها در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شوند.
انتهای پیام/ت
